کشف و شهود
متصوفه مدعیاند که قرآن و حدیث معیار سنجش صحت کشف و شهود است. درحالیکه سران تصوف خود معترفاند که استفاده از نقل فقط بهعنوان شاهد و بینه برای کسانی است که اهل کشف نیستند. همچنین بارها در کتب خود با یک کشف و شهود دست به تحریف و تأویل آیه قرآن یا صحیح دانستن حدیث ضعیف یا رد کردن حدیث صحیحی زدهاند.
برخی از صوفیه مکاشفه را اساس کار خود قرار داده و عقاید خود را بر اساس آن بنیانگذاری میکنند. از این رو شخصی همانند غزالی می گوید بر اثر ریاضتکشی و خلوتگزینی و متارکه درس، برای من مکاشفهای حاصل شد و در آن متوجه شدم که مذهب شیعه باطل است.
صوفیه با ادعای حجاب بودن قرآن و پیامبر (صلی الله علیه و آله) راه شهود و دریافتهای شخصی را پیموده و ادعای عرشی بودن خود دارند. حتی برخی از صوفیه مدعی ارتباط مستقیم با خداوند متعال هستند. در حالیکه به فرموده رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تنها راه سعادت از طریق قرآن و عترت پاک او میباشد.
به نظر برخی کشف و شهود به دلیل وجدانی بودن، نیازی به معیار صحت یا بطلان ندارد، اما برخی دیگر به این مساله معترف هستند که باید کشف و شهود با قرآن و حدیث سنجیده شود و درصورت مطابقت، میتوان گفت کشف و شهود ذکر شده رحمانی است.