اهل سنت قائل به عدالت صحابه هستند. آنان می‌گویند قول و فعل صحابه برای ما حجت است. خصوصا اگر آن صحابه از خلفای پیامبر باشد که سخنش بر دیگران ترجیح دارد. اهل سنت با توجه به این قاعده همه سخن صحابه را می‌پذیرند.
قاعده «عدالت صحابه» مورد توجه اهل سنت است، ولی ابوبکر این قاعده را نپذیرفت. زمانی که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) برای درخواست فدک که به زور از او غصب شده بود به پیش ابوبکر رفت. وی گفت باید شاهد بیاوری که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فدک را به تو بخشیده است. حضرت علی (علیه السلام) به عنوان شاهد حاضر شد و شهادت داد، اما ابوبکر هیچ گونه توجهی به عدالت حضرت علی (علیه السلام) نکرد و گفت شهادت یک مرد کفایت نمی‌کند و باید دو مرد یا یک مرد و دو زن شهادت دهند. ام ایمن نیز شهادت داد ولی ابوبکر نپذیرفت. [1]
این کار باعث شد که حضرت فاطمه از دست ابوبکر ناراحت شود و تا آخر عمر از ابوبکر و عمر راضی نشود. اما آن چه مرود توجه ما است این که قاعده «عدالت صحابه» را حتی ابوبکر نیز قبول نداشت. اکنون چگونه اهل سنت به عدالت جمیع صحابه حکم می‌کنند.

پی‌نوشت:

[1]. البلاذري، أحمد بن يحيى بن جابر (متوفاي279هـ)، فتوح البلدان، ج 1، ص 44، تحقيق: رضوان محمد رضوان، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت – 1403هـ