پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از کانال‌های تبلیغی تشکیلات بهائیت با انتشار مقاله‌ای، به ذکر دلایل حقانیت پیامبرخوانده‌ی بهائیان پرداخت. در یکی از این دلایل، روی‌گردانی و مخالفت تمام انسان‌ها، اعم از شریف و پست، دلیل حقانیت مدعیان پیامبری معرفی شد. همچنان که این نویسنده‌ی بهائی، با مستند نمودن استدلال خود به گفته‌ی حسینعلی‌بهاء، مدعی شد: «هَلْ يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَتَكَلَّمَ مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِهِ بِما يَعْتَرِضُ بِهِ عَلَيْهِ العِبَادُ مِنْ كُلِّ وَضِيعٍ وَشَرِيفٍ؟... آيا اَحدی قادر است که از جانب خود سخنی بگويد که تمام بندگان از شريف و پست بر ضدش اعتراض کنند؟ نه قسم به کسی که به اسرار قُدم آگاه است، تنها کسی که از جانب خداوند مقتدر قدير است (می‌تواند)».[به نقل از کانال‌های تبلیغی بهائی]
اما در نقض این پرسش پیامبرخوانده‌ی بهائیان می‌بایست گفت: آری؛ مدعیان پیامبری بسیاری در طول تاریخ وجود داشته‌اند که مخالفین بسیاری نیز پیدا کرده‌اند.
همچنان که تنها پس از رحلت حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله)، مدعیان دروغین پیامبری بسیاری (نظیر: مسیلمه، اسود العننسی، سجاح، طلحه بن خویلد اسدی، حارث و...)، پدید آمدند [ر.ک: انوار العرفان فی التفسیر القرآن، ج13، ص50] که حتی بهائیان نیز به کذب ادعای آنان اعتراف دارند. بنابراین به هیچ‌وجه مخالفت انسان‌ها با شخص مدعی پیامبری، دلیل بر صدق یا کذب ادعایش نمی‌گردد. چرا که اگر چنین می‌بود، می‌بایست تمام مدعیان دروغین پیامبری، که همگی دارای مخالفین بسیاری بودند، حق باشند! اما بی‌شک ارائه‌ی چنین دلایل سبکی بر حقانیت طریق، تنها از مدعیان دروغینی چون پیامبرخوانده‌ی بهائیان برمی‌آید.

پی‌نوشت:
ابوالفضل داورپناه، انوار العرفان فی التفسیر القرآن، به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه‌نت، ج 13، ص 50.