پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ ابن تیمیه بزرگترین تئوریسین وهابیت و احیاءگر افکار باطل بنی امیه است. او از جمله کسانی است که سرسختانه، تبرک را بدعت و شرک و حرام دانسته است. همو کسی است که  در سال 704ق به مسجد نارنج در جوار مصلای شهر دمشق رفت و سنگی را که اثر پای حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) بر آن بوده و مردم به آن تبرک می‌جستند، شکست و گفت تبرک و بوسیدن آن جایز نیست.[1]
اما جالب است بدانیم او که سردمدار تحریم‌کنندگان تبرک و توسل است، پس از مرگش پیروان او آب غسلش را به نیت تبرک نوشیدند تا شفا یابند و زنان به نیت تبرک، جنازه‌اش را می‌بوسیدند.

ابن کثیر سلفی از شاگردان ابن تیمیه در رابطه با مراسم خاک‌سپاری وی این‌گونه آورده است: «زنان بسیارى در (تشییع جنازه ابن تیمیه) حاضر شده بودند، که حدود پانزده هزار نفر تخمین زده می‌شدند؛ البته غیر از آن‌هایى که بر بالاى بام‌ها بودند، همه این زنان براى ابن تیمیه طلب رحمت می‌کردند و برایش گریه می‌کردند. اما مردان از شصت هزار نفر تا صد و یا دویست هزار نفر تخمین زده می‌شدند. عده‌اى از تشییع کنندگان از باقى‌مانده آب غسل ابن تیمیه، نوش جان کرده و باقى‌مانده سدر را که با آن جنازه را شسته بودند، بین خودشان تقسیم کردند. و نیز ریسمانى را که به جیوه آغشته کرده و به گردن او براى دفع شپش‌هایش انداخته بودند، به یک صد و پنجاه درهم خریدند. [او به جهت افکار باطلش تا آخر عمر در حبس بود و در زندان مرد. از آن‌جا که زندان‌های آن زمان از نظر بهداشت، وضعیت خوبی نداشت، ابن تیمیه را چنان شپش زده بود که مردم نمی‌توانستند نزدیک جنازه او شوند. برای دفع شپش‌های او ریسمانی را به ماده جیوه آغشته کرده و روی جنازه او انداختند] هم‌چنین گفته‌اند که طاقیه (نوعى کلاه) که بر سرش بوده، به پانصد درهم خریدند. در تشییع جنازه گریه، زارى و ناله‌هاى زیادى سر داده شد و در صالحیه و شهر چندین قرآن براى او ختم کردند، مردم روزهاى زیاد و شبانه‌روز براى زیارت قبر او می‌آمدند و در کنار قبر او بیتوته کرده و تا صبح می‌ماندند.»[2]

سراج الدین بزاز حنبلی می‌گوید: «گفته‌اند: کسانی‌که در غسل ابن تیمیه حاضر بودند؛ چه از بزرگان و چه از عوام، برای خوردن آب غسل ابن تیمیه که از بدن او می‌ریخت، ازدحام کردند؛ تا به هر کدام از آن‌ها چیز کمی از آن آب برسد. سپس جنازه را خارج کردند، هنگامی‌که مردم جنازه را دیدند، خود را از هر طرف روی جنازه انداختند و هدف تمام آن‌ها تبرک به جنازه ابن تیمیه بود.»[3]
محمد بن احمد المقدسی اضافه می‌کند که مردم دستمال‌ها و عمامه‌هاى خود به منظور تبرک روى جنازه او می‌انداختند و هم‌چنین مردان و بلکه زنان، جنازه ابن تیمیه را به عنوان تبرک می‌بوسیدند!!![4]

وهابیت با این تناقضات آشکار چه می‌کند؟!!! بلی! پیروان ابن تیمیه به ریسمان شپش‌آلود و کلاه ابن تیمیه تبرک می‌کنند؛ اما تبرک به آثار پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و خاندان پاکش را شرک می‌دانند!!!
آب غسل ابن تیمیه که از جنازه او می‌ریخت را می‌خورند؛ اما خوردن غذای نذری امام حسین (علیه السلام) را حرام اعلام می‌کنند.
براى زیارت ابن تیمیه از سر شب تا صبح بیتوته می‌کنند؛ اما زیارت قبر اشرف مخلوقات خداوند را شرک و بدعت می‌دانند!!!
زنان و مردانشان جنازه ابن تیمیه را به عنوان تبرّک می‌بوسند؛ اما بوسیدن ضریح مطهر پیام‌آور خدا و اهل بیت پاک او را بدعت و شرک می‌دانند!!!
عمامه و دستمال‌هاى خود را به جنازه ابن تیمیه متبرک می‌کنند؛ اما اگر یک شیعه همین کار با ضریح رسول خدا (صلی الله علیه و آله) انجام دهد، او به شدت کتک زده و مشرک می‌خوانند!!!
این است تناقضات وهابیت!!!

پی‌نوشت:

[1]. البدایة و النهایة، ابن کثیر، دارهجر، چاپ اول،ج18،ص46.
[2]. همان، نشر دار ابن کثیر، ج16، ص210.
[3]. الأعلام العلیة فی مناقب إبن تیمیة، تحقیق: د. یحیی مراد، ص617-618.
[4]. العقود الدریة من مناقب شیخ الإسلام أحمد بن تیمیة، دارالکاتب العربی، ص385_386