پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ منشأ اکثر تفکرات عرفان کیهانی، نه عرفان ایرانی است و نه عرفان اسلامی؛ بلکه به‌طور خلاصه می‌توان عرفان حلقه را نشأت گرفته از هفت بستر: تصوّف، عرفان سرخ‌پوستی، فرا روانشناسی، متافیزیک، مسیحیت، ریکی و تفکرات ماتریالیستی دانست که آسیب‌های بسیار زیادی را در قلمرو مسائل دینی دارد و منجر به تضعیف و تحریف باورهای دینی و ترک یا بی‌مبالاتی نسبت به مسائل شرعی می‌شود. قطعاً ظهور این‌گونه افکار التقاطی توسط سرکردگان فرقه‌ها در جامعه، باعث معضلاتی می‌شود که می‌توان به برخی از آن‌ها اشاره کرد:
1. سست شدن کانون خانواده
بسیاری از کسانی که در این‌گونه جلسات شرکت کرده‌اند، کارشان به جدایی از همسر خود کشیده است. آنان علت جدایی و گرفتاری را نوع روش و منشی می‌دانند که در این کلاس‌ها تبلیغ می‌شود؛
2. توسعه افکار الحادی
فرقه‌‏بازان با حرکتی نرم در مرحله‌ی اول به ارکان دین و باورهای دینی مردم حمله کرده و همراه با آن، به تبلیغ شخص‌پرستی و دین‌های خودساخته می‌پردازند؛
3. گسترش اعمال منافی عفّت
فرقه‌گرایان با شکستن حریم شرع و عرف و تشکیل کلاس‌های مختلط، بدون رعایت موازین شرعی و عرفی، زمینه‌ساز ارتباطات خارج از حد شرع و عرف شده، باعث بروز مشکلات عدیده‌ی اجتماعی می‌گردند و در مواردی نیز لیدرهای فرقه به هتک حرمت نسبت به مریدان خویش اقدام نموده‌اند.
4. بی‏‌تعهدی نسبت به شرع
با توجه به رایج بودن ترک نماز به اسم بی‌کیفیتی، بی‌حجابی به اسم جذب انرژی نوع دوم و موارد دیگر، بین طرفداران عرفان حلقه الزامات شرعی نادیده گرفته می‌شود.
5. آسیب‌های معنوی
انسداد باب معرفت، باور به تناسخ، احترام و تقدس شیطان، سهولت دروغگویی و سوگندنامه‌های رسمی افراد در عرفان حلقه نسبت به ترویج، تقدس و حرمت شبکه‌ی شعور کیهانی، منجر به تولید آسیب‌های اعتقادی، بینشی و اخلاقی جبران‌ناپذیری می‌شود.[1]

پی‌نوشت:

[1]. سعید صدری، رهزن عرفان، نشر ذکری، 1395، ص 125.