مذهب تشیع از ایران ودوران صفوی نبوده
لفظ شیعه از زمان پیامبر شروع و رواج پیدا کرد نه از زمان صفویه؛ احمد امین مصری میگوید: «پیدایش و شروع تشیع در میان گروهی از صحابه پیامبر بود که در محبت به حضرت علی بسیار مخلص بوده و ایشان را به خاطر صفات و فضائلی که راجع به او رسیده سزاوارتر به امامت میدانستند، و مشهورترین آنان سلمان و ابوذر و مقداد بود»
پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ بعضیها خیال میکنند مذهب تشیع از دوران صفوی بهوجود آمده است. همانطور که وهابیها از طریق تبلیغات ماهوارهای میگویند: اصل تشیع از ایران است. مذهب شیعه، مذهب ایرانیان است و آغاز آن نیز از ایران و اصفهان و از زمان صفویه است.
در پاسخ باید گفت: صفویه نژاد فارس نیستند؛ بلکه نژاد ترکند؛ صفویها عموزادههای عثمانیها و همه از نژاد ترک «از شمال عراق» هستند، و از سویی، ریشه مذهب شیعه فارسی نیست؛ بلکه عربی است و در زمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است. بنابراین ما برای اثبات ادعای خود کلمات علمای اهل سنت را در مورد دوران پیدایش تشیع بهعنوان دلیل و شاهد بیان میکنیم، تا مشخص شود که اصل تشیع از چه زمانی بوده است.
دلیل اول: ابوحاتم رازی از علمای بزرگ اهل سنت و سلفی مسلک میگوید: «شیعه نام نخستین مذهب، در اسلام است. یعنی قبل از مذهب تسنن، لقب چهار تن از صحابه مانند: «ابوذر، سلمان، عمار، مقداد» بوده است.»[1]
خوب دقت کنید، ابوحاتم رازی که میگوید: «شیعه نام نخستین مذهب در اسلام است.» خود، در سال 195 هجری، یعنی هفتصد سال قبل از صفویه زندگی میکرده است و بر اساس این نقل تشیع ریشه مدنی و عربی دارد نه فارسی. ریشه شیعیان در مدینه و بین صحابه و عرب وجود داشته است.
دلیل دوم: احمد امین مصری میگوید: «پیدایش و شروع تشیع در میان گروهی از صحابه پیامبر بود که در محبت به حضرت علی بسیار مخلص بوده و ایشان را بهخاطر صفات و فضائلی که راجع به او رسیده، سزاوارتر به امامت میدانستند، و مشهورترین آنان سلمان و ابوذر و مقداد بود.»[2]
دلیل سوم: صبحی صالح میگوید: «در میان صحابه پیامبراکرم و حتی در زمان خود پیامبر اکرم شیعیان و هواداران علی وجود داشتند، مانند ابوذر، مقداد، جابر و ...»[3]
دلیل چهارم: ابن خلدون میگوید: «در میان صحابه گروهی بودند که به علی گرایش داشته و به اصطلاح شیعه بودند و ایشان را سزاوارتر از دیگران به خلافت اسلامی میدانستند.»[4]
دلیل پنجم: سیوطی در تفسیرش نقل میکند که وقتی آیه «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ.[بینه/7] كسانىكه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترين مخلوقات خدايند.» نازل شد، پيغمبر اكرم (صلی الله علیه و آله) به حضرت على (علیه السلام) فرمود: آن آیه، تو و شيعيانت در قيامت مىباشيد كه هم شما از خدا خشنود هستيد و هم خدا از شما خشنود؛ بعد در ادامه در حديث ديگرى از «ابن مردويه» از حضرت على نقل مىكند كه پيغمبر اكرم به من فرمود: آيا اين سخن خدا را نشنيدهاى كه مىفرمايد: كسانىكه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، بهترين مخلوقاتند؟ اين تو و شيعيان تو هستيد، و وعدهگاه من و شما كنار حوض كوثر است، هنگامىكه من براى حساب امتها مىآيم و شما دعوت مىشويد، در حالىكه پيشانى سفيد و شناخته شدهايد.[5]
حالا با این مدارک و دلایلی که ذکر شد، آیا آغاز تشیع از ایران بوده یا از مدینه؟ آیا صحابهای که نام بردیم در زمان پیامبر بودند یا در زمان صفویه؟ آیا آنها در اصفهان کنار پیامبر بودند یا در مدینه و مکه؟ بدین ترتیب آنها كه گمان مىكنند تعبير«شيعه» از تعبيراتى است كه قرنها بعد بهوجود آمده، سخت در اشتباهند و باید به عقل عدهای که میگویند ریشه تشیع از اصفهان و از صفویه بوده، باید خندید.
پینوشت:
[1]. الزینة فی الکلمات الاسلامیة، ابوحاتم رازی، ج3 ص10، «أول اسم ظهر في الإسلام على عهد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم هو الشيعة، وكان هذا لقب أربعة من الصحابة ، هم : أبوذر ، وسلمان ، والمقداد ، وعمار»
[2]. احمدامین مصری، ضحی الاسلام، مکتبه النهضه، القاهره، ج3،ص209، « وقد بدأ التشیع من فرقة من الصحابة کانوا مخلصین فی حبّهم لعلی یرونه أحق بالخلافة لصفات رأوها فیة و من اشهرهم سلمان و ابوذر و المقداد»
[3]. صبحی صالح، النظم الاسلامیه، دارالملایین ، بیروت،ص96« كان بين الصحابة حتى في عهد النبي صلى الله عليه وآله شيعة لربيبه علي ، منهم : أبو ذر الغفاري ، والمقداد بن الأسود ، وجابر بن عبد الله ، وأبي بن كعب ، وأبو الطفيل عمر بن وائلة ، والعباس بن عبد المطلب وجميع بنيه ، وعمار بن ياسر ، وأبو أيوب الأنصاري»
[4]. ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت – لبنان، 1391 - 1971 م، ج3، ص171، باب: مبدأ دولة الشيعة« كان جماعة من الصحابة يتشيعون لعلي ، ويرون استحقاقه على غيره ، ولما عدل به إلى سواه تأففوا من ذلك وأسفوا له»
[5]. الدر المنثور في التفسير بالمأثور، جلال الدين السيوطي، مصادر تفسير سنى، دار المعرفة للطباعة والنشر - بيروت – لبنان، ج6، ص379«والذي نفسي بيده ان هذا وشيعته لهم الفائزون يوم القيامة ونزلت ان الذين آمنوا وعملواالصالحات أولئك هم خير البرية فكان أصحاب النبي صلى الله عليه وسلم إذا أقبل على قالوا جاء خير البرية وأخرج ابن عدي وابن عساكر عن أبي سعيد مرفوعا على خير البرية * وأخرج ابن عدي عن ابن عباس قال لما نزلت ان الذين آمنوا وعملوا الصالحات أولئك هم خير البرية قال رسول الله صلى الله عليه وسلم لعلى هوأنت وشيعتك يوم القيامة راضين مرضيين وأخرج ابن مردويه عن علي قال قال لي رسول الله ص ألم تسمع قول الله ان الذين آمنوا وعملوا الصالحات أولئك هم خير البرية أنت وشيعتك وموعدي وموعدكم الحوض إذا جثت الأمم للحساب تدعون غرا محجلين لى الله عليه وسلم»
تهیه وتنظیم: مصطفی پورصدوقی
دیدگاهها
ناشناس
1396/01/12 - 16:11
لینک ثابت
جواب دادن علم می خواهد اما
پورصدوقی
1396/01/24 - 11:06
لینک ثابت
کاملا حق باشماست گل گفتی.
علیرضا پرتوی
1396/01/17 - 22:52
لینک ثابت
سلام بر مدیر پایگاه
saman
1396/01/18 - 11:09
لینک ثابت
توهین به عایشه و خلفاء منتشر
افزودن نظر جدید