پایگاه جامع فرق، ادیان و مذهب_ يکي از شاگردان مسيح از وی درخواست کرد: «ای آقا خدا را به ما بنمايان و مسيح به او فرمود: اين مدت زيادی که با شما بودم مرا نشناختی ای فيلبس؟ هر که مرا ببيند پدر را ديده است پس چگونه می‌گوئی به من خدا را بنمايان؟»[1] الستر مک کراث در ذیل این آیه می‌نویسد: «این کلمات تأکیدی است بر این باور که پدر در پسر سخن می‌گوید و عمل می‌کند و به‌عبارت‌دیگر خدا در مسیح و از طریق او عمل مکشوف می‌شود و دیدن عیسی در حکم دیدن پدر است.» [2]
پاسخ: اين آیه همانند آیات قبل بر الوهيت مسيح دلالت ندارد چراکه مسيحيان معتقدند رؤیت خدا در دنيا محال است و در عهد عتيق به اين نكته اشاره‌شده است كه خداوند به موسی می‌فرماید تو روی مرا نخواهی ديد؛ پس اگر مسيح خدا باشد چگونه او ديده می‌شود؟ و همچنان که ما می‌گوییم انبیا و ائمه آینه جلال خدایند مسیح هم خود را آینه جلال خدا می‌داند؛ به همين خاطر است که غزالی برای رد اين آیه می‌گوید: شاگرد مسیح وقتی از مسیح خواست که خدا را به وی نشان دهد و این مسئله امکان‌پذیر نبود لذا عيسی به وی گفت: هر که مرا ببيند پدر را ديده است؛ و منظورش اين بود که خدائی را که نمی‌توان ديد، پيامبرانی را فرستاده تا به‌جای او تبليغ احکام الهی را انجام دهند؛ آن پيامبران فرامین و دستورات خدا را برای بشر می‌آورند، چنانکه مسیح خود نیز فرموده: اين کلامی را که می‌گویم از طرف خودم نيست. و یک احتمال دیگر هم در این آیه وجود دارد که عبارت انجیل متی را تائید می‌کند: هیچ‌کس پسر را نمی‌شناسد مگر پدر و هیچ‌کس پدر را نمي‌شناسد مگر پسر و مسیح می‌خواهد بگوید من با شما در این‌همه مدت بودم و مرا نشناختيد درحالی‌که من انسان هستم و شناختن يک انسان ممکن است پس چگونه می‌خواهید تصور کنيد که شما می‌توانید خدا را بشناسيد و او را با چشم سر ببينيد درحالی‌که کسی نمی‌تواند به حقيقت او با استدلال پی ببرد و شناخت خدا بر مکلف واجب است و لذا فرمود: هر که مرا ببيند پدر را ديده است يعنی من از طرف پدر به شما پيام می‌دهم و سپس فرمود: کلامی را که من می‌گویم از طرف من نيست.

پی‌نوشت:

[1]. یوحنا 14: 8.
[2]. الستر مک کراث، درآمدی بر الاهیات مسیحی، ترجمه عیسی دیباج، ص 361

منبع: مسیحیت از نگاه نو (تاریخچه مسیحیت)، عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، صص 232-233.