پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دشمنان اهل بیت با خصومتی که دارند، سعی می‌کنند تا به مسلمانان القا کنند که اتفاقاتی که در عالم هستی، بعد از شهادت امام حسین (علیه السلام) به‌وجود آمده، دلیل خاصی بر آن مترتب نشده و این حوادث به‌وجود نیامده و اینان سعی در انکار آن می‌کنند و این در حالی است که این حقایق و حوادث واقعی در سال 61 هجری، پس از فجایعی بوده که به‌دست یزید بن معاویه اتفاق افتاد و در کتب معتبر علمای اهل سنت نقل شده و هیچ‌کس آن را انکار نکرده است، لذا بر آن شدیم که در پاسخ شبهه افکنان، نظر برخی از علمای اهل سنت را نسبت به این حوادث، مطرح کرده و مایه روشن‌گری غیر متعصبین گردیم.
ابن عساکر یکی از بزرگان اهل سنت، در کتاب خود بعد از بیان ماجرای عاشورا، به ذکر معجزاتی می‌پردازد که پس از شهادت پسر پیامبر در روز عاشورا اتفاق افتاده است. او نزدیک به 32 روایت از سلسله راویان حدیث خود نقل می‌کند و در آن‌ها تغییرات و دگرگونی‌هایی را که در عالم هستی، پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) رخ داده است را بیان می‌کند، از جمله: آسمان بر حسین همانند یحیی بن زکریا گریست؛ از آسمان خاک‌های سرخی فرو ریخت؛ ستارگان در هنگام روز آشکار شدند؛ آسمان هفت روز در تاریکی به‌سر برد؛ خورشید هر صبح و شام نورش به‌صورت سرخ رنگ بر دیوارها می‌تابید؛ آسمان همانند خون دیده می‌شد؛ ستارگان با یکدیگر برخورد می‌کردند؛ فردی که مردم را به کشتن حسین بشارت داد، کور گردید؛ از آسمان باران خون بارید؛ از دیوار دارالاماره خون سرازیر می‌شد؛ دیوارهای بیت المقدس خونین شدند؛ در روز حادثه، هر شتری را نحر می‌کردند میان گوشت آن آتش بود؛ تلخ شدن گوشت غنیمت گرفته شده از سپاه امام حسین (علیه السلام) و...
لذا بزرگان اهل سنت مانند ابن عساکر،[1] ذهبی،[2] ابن سعد،[3] هیثمی،[4] ترمذی،[5] احمد بن حنبل[6] و دیگران این‌گونه روایات را در کتب خود ذکر کرده‌اند و به آن اذعان دارند.
ذهبی یکی دیگر از بزرگان اهل سنت به ذکر مواردی از حوادث پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) در نظام هستی، اشاره می‌کند که از باب نمونه به چند مورد اکتفاء می‌کنیم، او در کتاب خود این روایات را می‌نویسد: پس از قتل حسین به مدت 6 ماه آسمان قرمز رنگ بود؛ گیاهان صحرای کربلا که سبز رنگ بودند، همگی در آن روز خاکستر شدند؛ وقتی شتری را در اردوگاه ذبح کردند، گوشت آن مثل چوب می‌شد؛ ام سلمه گریه و نوحه‌سرایی جنّیان را بر حسین شنید؛ ابن عباس در آن روز پیامبر را دید، که شیشه‌ای از خون در دست داشت و به ابن عباس فرمودند: این خون حسین و اصحاب اوست؛ تمامی مردم شنیدند که جنّیان در آن روز بر حسین عزاداری می‌کنند و اشعاری در مصیبت قتل او می‌سرایند.[7]
در نتیجه با وجود این همه روایات صریح در کتب علمای اهل سنت، که آنان متذکر حوادث عاشورا و کربلا شدند، انکار دشمنان و شبهه افکنان، پوچ و بی‌اساس است و این نیست مگر این‌که بگوییم آنان کینه و عناد و تعصب جاهلی دارند و بس.

پی‌نوشت:

[1]. تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، دارالفکر، بیروت، لبنان، ج14 ص231-242-261.
[2]. تاریخ الاسلام، ذهبی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج4 ص15.
[3]. طبقات الکبری، ابن سعد، مکتبه الصدیق، طائف، عربستان، (1414ق)، ج8 ص172.
[4]. مجمع الزوائد، هیثمی، دارالفکر، بیروت، لبنان، (1429ق)، ج9 ص196.
[5]. سنن، ترمذی، داراحیاء التراث العربی، بیروت، لبنان،(1421ق)، باب فضائل امام حسن و حسین، حدیث3780، ص989.
[6]. المسند، احمد بن حنبل، دارالفکر، بیروت، لبنان، (1424ق)، ج1 ص283.
[7]. تاریخ الاسلام، ذهبی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج4 ص15.