پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از نظر اسلام، ادیان دیگر ازجمله مسیحیت و یهودیت با بعثت حضرت رسول اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) منسوخ شده و یگانه دین موردپذیرش خداوند عالم، دین اکمال یافته‌ی اسلام است. بسیاری از مسیحیان و یهودیان بر این اعتقاد به‌حق مسلمانان به‌شدت اعتراض کرده و برتری اسلام و کامل بودن آن را نپذیرفته و اساساً مسئله‌ی نسخ ادیان را منتفی می‌دانند. آنان با قاطعیت دین خود را دین کاملی دانسته و منسوخ شدن آن را نمی‌پذیرند. در مقابل این قاطعیتی که در حق دانستن دین خود دارند، کتاب مقدس از دینی خبر می‌دهد که باوجود صراحت در ابدی بودنش، منسوخ‌شده است.

در کتاب مزامیر که در بخش عهد عتیق از کتاب مقدس قرار داشته و یکی از کتاب‌های مقدس دین یهودیت است، به‌صراحت در مورد ابدی بودن دین یهودیت سخن گفته‌شده است. در این کتاب احکام خداوند را که برای یهودیان تشریع شده، کامل دانسته و آن را حق و عدل و مرغوب‌تر از طلای ناب و شیرین‌تر از عسل می‌شمارد: «احکام‌ خداوند کامل‌ است‌ و جان‌ را تازه‌ می‌سازد، کلام‌ خداوند قابل‌اعتماد است‌ و به‌ ساده‌دلان‌ حکمت‌ می‌بخشد. فرامین‌ خداوند راست‌ است‌ و دل‌ را شاد می‌سازد، اوامر خداوند پاک‌ است‌ و بصیرت‌ می‌بخشد. قوانین‌ خداوند قابل‌احترام‌ و نیکوست‌ و تا ابد برقرار می‌ماند. احکام‌ خداوند تماماً حق‌ و عدل‌ است‌، از طلای‌ ناب‌ مرغوب‌تر و از عسل‌ خالص‌ شیرین‌تر.»[1] به‌قدری در ابدی بودن دین یهود در این آیات اصرار ورزیده شده که بی‌شک مخاطبینش چنین دینی را، غیرقابل نسخ و همیشگی می‌دانند.

اما در عهد جدید از کتاب مقدس به همان صراحتی که یهودیان دین خود را ابدی می‌دانستند، دین یهود نسخ شده و آن را ملغی به شمار می‌آورد: «بلی، شریعت و روش سابق کاهنی، که بر اساس اصل و نسب بود، ملغی شد زیرا کاری از پیش نمی‌برد و سست‌تر از آن بود که بتواند به کسی امید نجات ببخشد، و هرگز نتوانست کسی را واقعاً با خدا آشتی دهد؛ اما اکنون ما امید بهتری داریم، زیرا مسیح ما را مقبول خدا گردانیده است؛ بنابراین، می‌توانیم به خدا نزدیک شویم.»[2] عهد جدید برخلاف عبارات مزامیر، معتقد است که دین یهود توانایی پیش بردن امور مردم نبوده و به‌قدری سست بوده که در سایه‌ی عمل به تعالیم آن، امید به نجات یافتن، انتظاری بیهوده است.

کتاب مقدس در بخشی دیگر، دین مسیح را برتر از دین یهود دانسته و تصریح می‌کند که اگر دین یهود قدرت لازم برای هدایت بشر را داشت، نیازی نبود که دین دیگری که همان مسیحیت است جایگزین آن شود؛ بنابراین در این بخش از کتاب مقدس نیز سخنی بر خلاف ابدی و کامل خوانده شدن دین یهودیت در مزامیر، گفته شده و در حقیقت دین یهودیت را با بعثت عیسی مسیح منسوخ می‌داند: «اما مسیح، این کاهن آسمانی، خدمتی بس مهم‌تر از این کاهنان به عهده دارد، زیرا پیمان جدیدی که از سوی خدا برای ما آورد، برتر از آن پیمان قدیمی است و دارای وعده‌هایی به‌مراتب عالی‌تر می‌باشد. پیمان قدیمی عملی نبود، زیرا در غیر این صورت لازم نمی شد پیمان دیگری جایگزین آن گردد. خدا پیمان قدیمی را عملی و کافی ندانست، زیرا فرمود: روزی فرا خواهد رسید که با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا، پیمان جدیدی خواهم بست.»[3]

با اینکه مسیحیت ریشه در یهودیت داشته و به‌قدری این دو دین در هم عجین هستند که مسیحیان کتاب مقدس یهودیت را بخشی از کتاب مقدس خود دانسته و تمام آن را در کتاب خود گنجانده‌اند، بااین‌حال عهد جدید دین یهود را منسوخ و ملغی شده می‌داند؛ از این مسئله، نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است که احتمال منسوخ شدن دین مسیحیت با ظهور اسلام، نباید برای مسیحیان که تجربه این حقیقت را داشتند، امری غیرممکن قلمداد می‌شد و همانند بسیاری از علمای مسیحیت که با ثابت شدن حقانیت اسلام، با آغوش باز به استقبال تبعیت از رسول اکرم (صلی‌الله علیه و اله و سلم) رفتند، باید مسیحیان کنونی نیز لجاجت و تعصب بی‌جا پدرانشان را کنار گذاشته و باعقل و منطق در مورد پذیرفتن یا نپذیرفتن دین اسلام تصمیم بگیرند.

پی‌نوشت:

[1]. ترجمه‌ی تفسیری کتاب مقدس، مزامیر 19: 7-10.
[2]. همان، رساله به عبرانیان 7: 18-19.
[3]. همان، رساله به عبرانیان 8: 6-9.