پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیان با این ادعا که فرقه وهابیت، فراتر از مذاهب اربعه اهل سنت است، درصدد گسترش این فرقه، به همه مذاهب اهل سنت هستند. آنان به گونه‌ای وهابیت را تبلیغ می‌کنند، که همه‌ی اهل سنت را وهابی جلوه دهند. غافل از آن‌که همه‌ی مذاهب اسلامی، این گروه منحط و گمراه را از خود رانده‌اند، و نه‌تنها آنان را پشیزی به‌حساب نیاورده‌، بلکه پیشوای این فرقه را نیز فردی گمراه و اهل ضلالت دانسته‌اند.
زینی دحلان (1231 - 1304 قمری) فقیه شافعی و مفتی بزرگ مکه، در رابطه با محمد بن عبدالوهاب و انحطاط فکری او می‌گوید: «رئیس این مذهب، فرد خبیثی به نام محمد بن عبدالوهاب است، که در حدود صد سال عمر کرد و در این مدت، ضلالت و گمراهی را در جهان اسلام انتشار داد.»[1] وی در ادامه می‌گوید: «ائمه دین، با محمد بن عبدالوهاب، مخالفت کردند، زیرا او تصور می‌کرد، توسل و زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، انبیاء، اولیاء و صلحاء شرک است.»[2]
علامه سید علوی الحداد، نیز در رابطه با محمد بن عبدالوهاب می‌گوید: «از سخنان و کردار محمد بن عبدالوهاب، معلوم می‌شود، که او بر خلاف دستورات اسلام عمل کرده است، زیرا چیزهایی را حلال کرد، که همه مسلمین آن را حرام می‌دانند. او به همه‌ی انبیاء، مرسلین، صلحاء، و اولیاء بی‌احترامی کرد، و به اجماع ائمه اربعه، تنقیص و بی‌احترامی به انبیاء و اولیاء کفر است.»[3]
علامه سید محسن امین نیز به نقل از منابع اهل سنت می‌گوید: «اکثر علماء مذاهب اربعه، او را گمراه می‌دانستند، حتی پدر و برادرش، عبدالوهاب و سلیمان نیز او را گمراه دانسته و مردم را از ارتباط با او برحذر می‌داشتند.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. سید احمد بن زینی دحلان، فتنه الوهابیه، تحقیق: حسین حلمی بن سعید استانبولی، ترکیه، 1978م، ص2-3.
[2]. «وخالف فیه ائمه الدین و توصل بذالک ای تکفیر المومنین فزعم ان زیاره قبر النبی والتوسل به و بالانبیاء و الاولیاء و الصالحین و زیاره قبورهم شرک و ان النداء النبی...» سید احمد بن زینی دحلان، فتنه الوهابیه، تحقیق: حسین حلمی بن سعید استانبولی، ترکیه، 1978م، ص4.
[3].  «ان المحقق عندنا من اقواله و افعاله ما یوجب خروجه عن القواعد الاسلامیه لما انه یستحل امورا مجمعا علی تحریمها معلومه من الدین بالضروره...» جمیل صدیقی الزهاوی، الفجر الصادق فی الرد علی الفرقه الوهابیه المارقه، دارالصدیق الاکبر، مطبعه الواعظ، مصر، 1323، ص15.
[4]. سید محسن امین، کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب، تحقیق: حسن الامین، طبعه الثانیه، 1382ق، ص12.