پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت با تمسک به آراء ابن تیمیه، قائل به حرمت زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) هستند و با استناد به احادیثی مثل حدیث «لاَ تُشَدُّ الرِّحَالُ إِلَّا إِلَى ثَلاَثَةِ مَسَاجِدَ.[1] باربستن و کوچ کردن جایز نیست، جز برای سه مسجد.»، معتقدند سفر برای زیارت، و هم‌چنین زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله) شرک و حرام است.
این در حالی است، که علمای اسلام از حنفی، مالکی، شافعی، زیدی، اثنی عشری و حتی حنبلی مذهبان، قائل به استحباب زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) هستند. تقی الدین سُبکی در این‌باره ادعای اجماع کرده است و می‌نویسد: «فی نصوص العلماء علی استحباب زیاره قبر سیدنا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و بیان ان ذالک مجمع علیه بین المسلمین.[2] در تصریحات علماء بر استحباب زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و این‌که زیارت در بین مسلمین اجماعی است.»
این دیدگاه علمای اسلام بر گرفته از احادیثی است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مسلمین را به زیارت قبر خودشان دعوت کرده‌اند.

روایت اول: «مَنْ زَارَ قَبْرِي وَجَبَتْ لَهُ شَفَاعَتِي.[3] کسی‌که قبر من را زیارت کند، شفاعت من بر او واجب می‌شود.» این روایت را دارقطنی روایت کرده است و عبدالحق آن را تصحیح کرده است.[4]
روایت دوم: «مَنْ زَارَ قَبْرِي بَعْدَ مَوْتِي، كَانَ كَمَنْ زَارَنِي فِي حَيَاتِي.[5] کسی‌که قبر من را بعد از مرگ زیارت کند، مانند کسی است که مرا در حال حیات، زیارت کرده است.»
روایت سوم: «مَنْ جَاءَنِي زَائِرًا لَا تَحْمِلُهُ حَاجَةٌ إِلَّا زِيَارَتِي، كَانَ حَقًّا عَلَيَّ أَنْ أَكُونَ لَهُ شَفِيعًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ.[6] کسی‌که به قصد زیارت من آیین سفر کند، حق او بر من این است، که روز قیامت او را شفاعت کنم.»
این تعداد اندکی از روایات است، که بر فضیلت زیارت اشاره دارد. کسانی‌که مایل به مطالعه بیشتر در این زمینه هستند، به کتاب «شفاء السقام فی زیارة خیر الانام» مراجعه کنند. مؤلف کتاب، فصلی را با عنوان «فی الاحادیث الوارده فی الزیارة نصاً» قرار داده است و 15 حدیث، از منابع مختلف روایت کرده است، که همگی بر فضیلت و ثواب سفر برای زیارت و زیارت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) دلالت می‌کند.[7]

پی‌نوشت:

[1]. نقد و بررسی دیدگاه وهابیان در رابطه با زیارت اماکن مقدس.
[2]. السبکی، علي بن عبد الکافي (م 756)، شفاء السقام في زيارة خير الأنام صلى الله عليه وآله، تحت اداره السید شرف الدین احمد مدیر دایره المعارف العثمانیه و سکرتیرها قاضی المحکمه العلیا سابقا، الطبعه الثالثه، 1402ق، ص63.
[3]. الدارقطني، علي بن عمر (م 385)، سنن الدارقطني، تحقيق: شعيب الارنؤوط، حسن عبد المنعم شلبي، عبد اللطيف حرز الله، أحمد برهوم، مؤسسة الرسالة، بيروت، الطبعة: الأولى، 1424 هـ.ق، ج3، ص334.
محمد بن عبد الهادي التتوي، أبو الحسن، نور الدين السندي (المتوفى: 1138هـ)، حاشية السندي على سنن ابن ماجه،كفاية الحاجة في شرح سنن ابن ماجه، الناشر: دار الجيل - بيروت، بدون طبعة، (نفس صفحات دار الفكر، الطبعة - الثانية)، ج2، ص268.
[4]. «رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ وَغَيْرُهُ وَصَحَّحَهُ عَبْدُ الْحَقِّ». محمد بن عبد الهادي التتوي، أبو الحسن، نور الدين السندي (المتوفى: 1138هـ)، حاشية السندي على سنن ابن ماجه، كفاية الحاجة في شرح سنن ابن ماجه، الناشر: دار الجيل - بيروت، بدون طبعة، (نفس صفحات دار الفكر، الطبعة - الثانية)، ج2، ص268.
[5]. الطبراني، سليمان بن أحمد (م 360)، المعجم الأوسط، تحقيق: طارق بن عوض الله بن محمد , عبد المحسن بن إبراهيم الحسيني، دار الحرمين، القاهرة، ج1، ص94.
طبراني، سليمان بن احمد (م 360)، المعجم الكبير، تحقيق: حمدي بن عبد المجيد السلفي، مكتبة ابن تيمية، القاهرة، چاپ دوّم، بي تا، ج12، ص406
[6]. الدارقطني، علي بن عمر (م 385)، سنن الدارقطني، تحقيق: شعيب الارنؤوط، حسن عبد المنعم شلبي، عبد اللطيف حرز الله، أحمد برهوم، مؤسسة الرسالة، بيروت، الطبعة: الأولى، 1424 هـ.ق، ج3، ص334
[7]. السبکی، علي بن عبد الکافي (م 756)، شفاء السقام في زيارة خير الأنام صلى الله عليه وآله، تحت اداره السید شرف الدین احمد مدیر دایره المعارف العثمانیه و سکرتیرها قاضی المحکمه العلیا سابقا، الطبعه الثالثه، 1402ق، ص2-39.