پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از عواملی که اخلاق اسلامی و انسانی را به نمایش می‌گذارد، نقد منصفانه است. به‌عبارت دیگر یکی از مواردی که می‌تواند حقانیت و وجاهت نظر انسان را برای دیگران به اثبات برساند، این است که نسبت به دیدگاه مخالفان خود و در نقد آن، جانب انصاف و عدالت را رعایت کرده و از آن خارج نشود.
این عاملی است که سلفی‌ها و وهابیان، به‌هیچ وجه از آن بویی نبرده و در مقابله با مخالفان خود به بدترین شکل ممکن، به نقد افکار و آراء پرداخته و از هیچ تهمت و افترائی در این زمینه ابا ندارند.[1]
از جمله کسانی‌که در این زمینه می‌تواند به‌عنوان یکی از منتقدان بی‌انصاف معاصر تلقی شود. ناصر القفاری است که مطالب بسیاری در نقد شیعه نوشته و در نوشته‌های خود انواع اتهامات و افتراءات را به‌کار برده است.[2]
یک نمونه‌ی آن در مساله‌ی نماز خواندن شیعیان در کنار قبور اولیاء و انبیاء الهی است، ایشان در این‌باره می‌گوید: شیعه در مورد قبور ائمه دچار غلو شده است و در حالی‌که پشت به قبله ایستاده، به سمت این قبور نماز می‌خواند.
در پاسخ به این اتهام باید گفت: هیچ‌یک از فقهای شیعه چنین فتوایی نداده و در عوض یکی از شروط نماز که اجماع شیعه بر آن است، مساله‌ی ایستادن رو به قبله است.[3] ضمن این‌که اگر به کتب فقهی شیعه هم مراجعه کنیم، عباراتی که در آن آمده، نماز خواندن در کنار قبر امام حسین (علیه السلام) و سایر اهل بیت است، که مستحب است؛ نه رو به قبر. اگر هم کسی به ظاهر رو به قبر ایستاده، در واقع رو به قبله است و چون پشت سر ضریح نماز می‌خواند، به ظاهر رو به قبر است، حال آن‌که نیت واقعی، رو به قبله است، نه قبر.
حاصل کلام این‌که این‌گونه تعابیر در مورد شیعه و این‌طور نقد کردن، تنها رسوا کننده‌ی صاحب آن بوده و مویدی است بر بی‌اعتباری عقاید منتقد غیر منصف.

پی‌نوشت:

[1]. تهاجم به شیعه بعد از انقلاب و انگیزه های آن.
[2]. اشکال‌تراشی «قفاری» در وجود مصحف علی(علیه‌السلام).
[3]. طباطبایی یزدی، محمد کاظم، العروة الوثقی، ج1، ص539 ، مکتبه الداوری، قم، بی تا؛ موسوی خمینی، سید روح الله، تحریر الوسیله، ج1، ص141، دارالحدیث، قم، 1387ش.