پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ از سال‌های 1970 میلادی به بعد، رسانه‌های غربی در آسیای مرکزی و بیشتر کشورهای منطقه با اختصاص بسیاری از برنامه‌های خود به ترویج اسلام پرداختند. بنا بر برآورد آماری 90 درصد برنامه‌های رادیو آزادی، رادیو اروپای آزاد و صدای آمریکا، به برنامه‌های اسلامی اختصاص داشت.[1]
این رویکرد در جامعه آسیای صغیر قابل تامل می‌نمود. اسلام در پاکستان با سیاست‌های ضیاء الحق و حمایت‎های دلارهای عربستان، به شدت گسترش یافت و از 900 مدرسه در 1971 به 8000 مدرسه رسمی و 25000 مدرسه غیر رسمی  در 1988 ارتقا یافت و نیم میلیون طلبه در آن‌ها مشغول به تحصیل بودند.[2] عربستان به‌شدت بر ترویج افکار وهابیت بین آن‌ها تاکید داشت.[3]
یکی از نمونه‌های بزرگ این مدارس ، مسجد و دانشگاه اسلامی ملک فیصل است. این مسجد با ظرفیت 10 هزار نمازگزار به همراه دانشکده و معهدهای علوم اسلامی در اسلام آباد پاکستان در 1408 قمری تاسیس شد. در این مدارس  مبارزان جوانی پدید آمدند که در کشور پاکستان و افغانستان نیروهای جهادی را شکل دادند. عربستان در بین سال‌های 1980 تا 1990 میلادی، نزدیک چهارهزار میلیارد دلار کمک رسمی به مجاهدین پرداخت کرد و در این مدت کمک‌های رسمی بسیاری نیز از طریق مراکز اسلامی و خیریه برای آن‌ها فرستاده شد.[4]
این فعالیت‌های قابل تامل، نشان از سیاستی بلند مدت داشت که امروزه نتیجه آن را در افغانستان و عراق و سوریه می بینیم. باید برای تقابل با فکر منحط آل سعود که از اندیشه استراتژیست‌های غرب خط می‌گیرد، تلاش بیشتری را مبذول کنیم.

پی‌نوشت:

[1]. فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، مقاله «سیاسی گرایی اسلام در آسیای مرکزی در دوره پس از شوروی»، شماره 45،بی‌تا.
[2]. طالبان ، پیتر مارسدن، ترجمه، ترجمه کاظم فیروزوند، ص 195،185، بی‌تا.
[3]. حرکت طالبان،محمد رضا اسکندری، ص76 بی‌تا، بی‌نا.
[4]. طالبان ص404 ، همان.