پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ یکی از اموری که بین وهابیت و عموم مسلمانان مورد نزاع و اختلاف است، مسئله اِشراف پیامبر بر اعمال همه امت است. مسلمانان با اتکا به آیات و روایات متعدد، معتقدند پیامبر (صلی الله علیه و آله) از اعمال ما با خبر است و مثلاً زائری که به سمت مضجع نبوی می‌رود و سلام می‌دهد و و یا سخنی می‌گوید، پیامبر سخن زائر را می‌شنود و بر اعمال وی اشراف دارد. این مربوط به حیات پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست و در حال ممات پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز همین‌گونه است.
شیعیان به تبعیت از اهل بیت (علیهم السلام) در این موضوعات جواب کاملی دارند. جالب این است که در بین اهل سنت نیز این موضوع بسیار دیده شده است. به چند نمونه در این موضوع توجه کنید:
1. سخن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با کشته شدگان «بدر»:
فرازی مستند و بدون تردید در تاریخ اهل سنت و روایات صحیح و غیر قابل خدشه‌ی اهل سنت که در آن پیامبر (صلی الله علیه و آله) با مردگان صحبت می‌کند: «یا أهل قلیب هل وجدتم ما وعدکم ربُّکم حقّاً؟ فإنی قد وجدت ما وعدنی ربّی حقّاً...؛[1] ای عتبه! ای شیبه! ای امیه! ای ابوجهل! و. .. آیا آن‌چه را پروردگارتان وعده داده بود، حق و پا برجا یافتید؟! من آن‌چه را پروردگارم وعده کرده بود، حق و حقیقت یافتم!»
این داستان به‌خوبی از اِشراف عالم برزخ بر سخنان اهل دنیا خبر می‌دهد و به‌طریق اولی باید پیامبر (صلی الله علیه و آله) براحوال ما اگاه باشد.
2. نووی که در بین وهابیت جایگاه قابل قبولی دارد، در کتاب خود به آداب زیارت و سلام دادن و دعاهای خاصی در زیارت اشاره می‌کند، که دلیل مهمی برای کلام با حضرت رسول است.[2]
3. این‌جا سندی نیز از کتاب‌های اهل سنت می‌آوریم، که دلیل محکمی بر اعتقاد اهل سنت است.
ابن حاج مالکی در کتاب المدخل خود درباره‌ی علم پیامبر (صلی الله علیه و آله) نسبت اعمال و احساسات زائرینش چنین می‎گوید: «وقد قال علماؤنا رحمة الله عليهم: إن الزائر يشعر نفسه بأنه واقف بين يديه - عليه الصلاة والسلام - كما هو في حياته، إذ لا فرق بين موته وحياته أعني في مشاهدته لأمته ومعرفته بأحوالهم ونياتهم وعزائمهم وخواطرهم، وذلك عنده جلي لا خفاء فيه؛[3] علمای ما (رحمهم الله) گفته‌اند: زائر قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله) احساس می‌کند که در پیش‌گاه رسول الله (صلی الله علیه و آله) ایستاده است، مانند زمان حیاتش، چون فرقی بین زمان حیات و ممات آن حضرت نیست، یعنی در مشاهده آن حضرت و آگاهی از احوال و نیات و مقصود و افکار زائر (فرقی بین حال حیات و ممات نیست.) و این احوال نزد آن حضرت آشکار است و خفایی در آن نیست.»

پی‌نوشت:

[1]. ر. ک: صحیح بخاری، بخاری، ج5، ص 97 و 98 (جنگ بدر).
صحیح مسلم، مسلم، ج4، ص 77.
سنن نسائی، نسایی، ج4، ص 89.
مسند احمد، احمد بن حنبل، ج2، ص 131.
بحار الانوار، علامه مجلسی، ج19، ص 346.
[2]. اذکارالنوویه، یحیی بن شرف نووی، ص295، بیروت: دارالفکر، 1414ق
[3]. دیدن متن کتاب در سایت پایگاه پژوهشی تخصصی نقد وهابیت، «منکر توسل به پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) محروم از رحمت الهی»