پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب _ يكی از اعتقادات مسيحيان اين است كه به پيروی از دستورات پولس، تنها به ايمان داشتن به الوهيت عيسی (عليه‌السلام) اكتفا می‌کنند و عمل به دستورات الهی را غير لازم می‌دانند، يعنی هركس بعد از غسل‌تعمید، اقرار كند كه عيسی (عليه‌السلام) خداوند است، او مؤمن واقعی است و از نجات‌یافتگان خواهد بود. در انجيل مرقس و يوحنا برای اين مؤمنان مسيحی، معجزاتی بیان‌شده است، انجيل مرقس می‌گوید: «هر که ایمان آورده، تعمید یابد نجات یابد و امّا هر که ایمان نیاورد بر او حکم خواهد شد؛ و این آیات همراه ایمان‌داران خواهد بود که به نام من دیوها را بیرون کنند و به زبان‌های تازه حرف زنند؛ و مارها را بردارند و اگر زهر قاتلی بخورند، ضرری بدیشان نرساند و هرگاه دست‌ها بر مریضان گذارند، شفا خواهند یافت.»[1] يوحنا هم چنین گفته است: «آمین آمین به شما می‌گویم هر که به من ایمان آرد، کارهایی را که من می‌کنم او نیز خواهد کرد و بزرگ‌تر از این‌ها نیز خواهد کرد، زیرا که من نزد پدر می‌روم.»[2]

طبق اين عبارات و طبق اعتقادات پولسی مسيحيان، برای بيمار نشدن و داشتن معجزاتی شبيه عيسی (عليه‌السلام) تنها داشتن ايمان كفايت می‌کند، اين اوصاف فقط مخصوص حواريون و بزرگان مسيحی نيست بلكه تمام مسيحيانی كه غسل تعمید شده‌اند و به الوهيت عيسی (عليه‌السلام) ایمان‌دارند بايد صاحب اين معجزات و كرامات باشند، درحالی‌که داشتن كرامت فقط برای حواريون آن حضرت قابل‌اثبات است و هیچ‌کدام از مسيحيان در طول تاريخ دارای اين امتيازات نبوده و نخواهند بود. حتی بزرگان مسيحی بااینکه سال‌های طولانی در یادگیری زبان‌های مختلف تلاش فراوان می‌کنند اما بازهم در فن تكلم به چند زبان مختلف، عاجزند، چه رسد به اخراج شياطين و معجزاتی شبيه معجزات عيسی (عليه‌السلام)!

در قرآن كريم هم آياتی مشابه اين عبارت‌ها وجود دارد، آنجا كه هود (عليه‌السلام) به قوم خود گفته است: «وَ يا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً ... [هود/ 52]؛ و اى قوم من، از پروردگارتان طلب آمرزش كنيد، سپس به‌سوی او بازگرديد تا باران آسمان را پی‌درپی بر شما بفرستد و نيرويى بر نيرويتان بيفزايد و گناهکارانه، روى برنتابید.» اما تفاوت اساسی ميان دستورات قرآن كريم و اناجيل در اين است كه اسلام، تنها داشتن ايمان، توبه و استغفار زبانی را برای اين بركات كافی نمی‌داند، بلكه شرط اصلی مؤمن بودن در اسلام اجرای فرمان‌های الهی است و ايمانی كه لقلقه زبان باشد، هيچ سودی ندارد.

پی‌نوشت‌:
[1]. انجيل مرقس 16: 16 – 18.
[2]. انجيل يوحنا 14: 12.