پایگاه جامع فرقٰ، ادیان و مذاهب_ این مساله که آیا اموات قادر به شنیدن صدای زنده‌ها هستند یا خیر، مساله‌ای است که هماره دغدغه‌ی بشر بوده است. این مساله در ادیان مختلف، به گونه‌های متفاوتی جلوه کرده است و در هر دین و مذهبی به نوعی درباره‌ی آن قضاوت می‌شود.
در میان مسلمانان به‌دلیل آموزه‌هایی که از طریق کتاب مقدس قرآن و سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به‌دست ما رسیده است، این مساله چالش چندانی را به‌دنبال نداشته است. هرچند بودند کسانی‌که از همان صدر اسلام نسبت به این مساله مشکوک بودند، ولی احادیثی که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در این‌باره دارند، و توضیحاتی که در این خصوص مطرح می‌نمودند، همه‌ی ابهام‌ها را برطرف می‌کرد.[1]
اما متاسفانه فرقه‌ی منحرف و خودساخته‌ی وهابیت، با کمال وقاحت منکر تمامی این احادیث و دلایل شده و به کلی این مساله را انکار می‌کنند.[2] در حالی‌که برخی از احادیث تصریح به این مساله دارد، که اموات صدای ما را می‌شنوند، مثل این حدیث که طی آن نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) مسلمانان را به سلام کردن به اموات ترغیب می‌نمودند و می‌فرمودند: هیچ مسلمانی نیست، که از کنار قبر برادر مومنش بگذرد و بر او سلام کند، مگر این‌که آن شخص، این عابر را شناخته و سلام او را پاسخ می‌دهد.[3]
اکنون پس از این‌گونه احادیث، آن‌چه که می‌ماند، این است که وهابیان مبنای خود را از کجا آورده‌اند. اگر سنت نبوی به صراحت این مساله را تایید می‌کند، آیا مخالفت با آن، مخالفت با سنت نیست؟

پی‌نوشت:

[1]. سخن گفتن پیامبر(ص) با جنازه‌ی فاطمه بنت اسد.
[2]. مردگان: آقای وهابی ما می‌شنویم.
[3]. مناوی، زین الدین محمد، فیض القدیر شرح الجامع الصغیر، ج5، ص 478، مکتبه التجاریه الکبری، مصر، 1356ق.