پایگاه جامع فرقٰ ادیان و مذاهب_ از جمله مشکلاتی که وهابیان از همان زمان پیدایش، با آن مواجه بودند، مساله‌ی همسانی و یکسان دیدن مشرکان با مسلمانان بوده و هست. یعنی از زمان محمد بن عبدالوهاب، بنیان‌گذار این فرقه‌ی منحرف و جعلی، تاکنون یکی از اساسی‌ترین معضلاتی که باعث شده وهابیان به اشتباه افتاده و بیشتر مسلمانان را با کفار و مشرکان صدر اسلام، مقایسه کنند، این بوده است که در اعمالی که مسلمانان انجام می‌داده‌اند، با اعمالی که مشرکان صدر اسلام، مرتکب می‌شدند، تفاوتی نمی‌بینند و این دو عمل را یکسان تلقی می‌کنند.
مثلا در اموری مثل توسل[1] یا طلب شفاعت از اولیاء الهی،[2] به محض این‌که به اعمال مسلمانان نگاه می‌کنند، می‌گویند این همان است که مشرکان صدر اسلام هم مرتکب شده و در مقابل بت‌ها چنین اعمالی انجام می‌دادند.
وقتی می‌گوییم این‌ها مسلمانند و به صرف شباهت ظاهری نمی‌توان در این مورد قضاوت کرد، می‌گویند نه؛ به اذعان قرآن کریم که فرمود: «مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّ‌بُونَا إِلَى اللَّـهِ زُلْفَى.[زمر/3] این‌ها را نمی‌پرستیم، مگر به‌خاطر این‌که ما را به خداوند نزدیک کنند.» این اعمال مثل مشرکان است.[3]
حال علمای اسلام سال‌هاست، به این ادعاهای واهی پاسخ داده‌اند که، مسلمانان هرگز نسبت به اولیاء الهی مقام الوهیت قائل نیستند، در حالی‌که مشرکان، برای بت‌های خود مقام الوهی قائل بودند.[4]
ولی این تفاوت از زمین تا آسمان، دقیقاً همان چیزی است که وهابیان قادر به دیدن آن نیستند، شاید باید برای وهابیان عینکی خاص تهیه نمود، که به‌وسیله‌ی آن بتوانند این تفاوت فاحش را مشاهده کنند. چون انسان سالم، حتی نیاز به استدلال هم ندارد و به‌راحتی متوجه دوگانگی این اعمال می‌شود. اما زمانی که وهابیان قادر به تشخیص این امر نیستند، لاجرم باید به فکر عینکی برای این قشر باشیم، تا از خطا و اشتباه رهایی یابند.

پی‌نوشت:

[1]. توسّل به اولياي الهي
[2]. طلب شفاعت از اولياي خدا.
[3]. نقدی بر ادعای اشتراک شیعیان با مشرکان.
[4]. احمد بن زینی دحلان، فتنه الوهابیه، ص 6، فتح، استانبول، 1979م.