پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هرموقع فضیلتی را می‌خوانیم، افتخار می‌کنیم و لذت می‌بریم، اما لذتی همراه با آه و افسوس و درد و غصه، که با این همه فضایل، خانه‌نشینی و سکوت چرا؟ تیغ درچشم و استخوان درگلو چرا؟ مظلومیت و غصب خلافت چرا؟ دشمنی و جنگ و هتک حرمت همسر چرا؟ چرا؟ چرا؟
سخت‌تر و عجیب‌تر این‌که فضیلتی را بدانی و بشنوی و بدان عمل کنی و بعد به آن پشت کنی و شخصیت آن فرد بافضیلت را نادیده بگیری، و دیگران را بر آن مقدم کنی. اصلاً فواید بیان فضیلت برای شخص، منحصر در دانستن و نشر آن نیست، بلکه باید جامه‌ی عمل به آن بپوشانیم و پیرو آن شخص با فضیلت باشیم و قدم در راه او باید گذاشت و او را درهمه امور باید مقدم بدانیم، چون راهش درست و حق با اوست.[1] و اما با هم می‌خوانیم فضیلتی از «یعسوب دین، حبل المتین، صراط مستقیم، مولی امیرالمونین علی (علیه السلام)» در کتب اهل سنت.
ازعائشه نقل شده است که گفت «دیدم که ابوبکر زیاد به چهره على بن أبى‌طالب (علیه السلام) نگاه مى‌کند، پس گفتم: اى پدر، شما زیاد به چهره على بن أبى‌طالب نگاه مى‌کنى! پس به من گفت: اى دخترم! از رسول خدا شنیدم که مى‌گفت: «نگاه کردن به چهره على عبادت است».[2]
الله اکبر از این مظلومیت. وقتی نگاه به علی عبادت است، پس قطعاً پیروی از او بالاترین عبادت است و پشت کردن به او و کنارگذاشتن و رنجاندن او بزرگ‌ترین ظلم است، و دشمنی و جنگ با او بزرگ‌ترین گناه است و دیگری را انتخاب کردن بدترین  گمراهی است. امان از بی بصیرتی و کوتاهی! امان از حب پست و مقام و شهرت! امان از انتخاب نادرست! و وای از روز حسرت «وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى‏ يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً.[فرقان/27] و به‌خاطر آور روزى را كه ستم‌كار دست خود را از شدّت حسرت به دندان می‌گزد و مى‌گويد اى كاش با رسول (خدا) راهى برگزيده بودم.» «يا وَيْلَتى‏ لَيْتَني‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَليلاً.[فرقان/28] اى واى بر من، كاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نكرده بودم.» «لَقَدْ أَضَلَّني‏ عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَني‏ وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً.[فرقان/29] او مرا از يادآورى (حق) گمراه ساخت، بعد از آن‌كه ياد حق به سراغ من آمده بود و شيطان هميشه خواركننده انسان بوده است.»

پی‌نوشت:

[1]. دو سوال و جواب ازمحضر عالمان عزیز اهل سنت
اقرار عمروعاص به عظمت و حقانیت امیرالمومنین علی (علیه السلام)
[2]. أبي جعفر أحمد (المحب الطبري)، الرياض النضرة في مناقب العشرة، دار الكتب العلمية - بيروت – لبنان،ج3، ص197« عن عائشة رضي الله عنها قالت : رأيت أبا بكر يكثر النظر إلى وجه علي ، فقلت : يا أبة ، رأيتك تكثر النظر إلى وجه علي : فقال : سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول : " النظر إلى وجه علي عبادة»
الطبراني، المعجم الكبير، تحقيق : تحقيق وتخريج : حمدي عبد المجيد السلفي، دار إحياء التراث العربي، ج18،ص110« فقال سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول النظر إلى علي رضي الله عنه عبادة»
ابن عساكر، تاريخ مدينة دمشق، مهمترين مصادر رجال سنى، تحقيق : علي شيري، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت – لبنان،1415ق،ج42،ص350« رأيت أبا بكر الصديق يكثر النظر إلى وجه علي بن أبي طالب»
الذهبي، سير أعلام النبلاء، مهمترين مصادر رجال سنى، تحقيق : إشراف وتخريج : شعيب الأرنؤوط / تحقيق : إبراهيم الزيبق، چاپ نهم، 1413ق، مؤسسة الرسالة - بيروت – لبنان، ج15، ص542
الذهبي، ميزان الاعتدال، مهمترين مصادر رجال سنى، تحقيق : علي محمد البجاوي، دار المعرفة للطباعة والنشر - بيروت – لبنان، ج3،ص485
ابن حجر، لسان الميزان، مهمترين مصادر رجال سنى، سال چاپ : 1390 - 1971 م، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت – لبنان،ج3،ص238
محمد بن خلف بن حيان ( وكيع)، أخبار القضاة، بيروت - عالم الكتب، ج2، ص123
الذهبي، تاريخ الإسلام تحقيق : د. عمر عبد السلام تدمرى، 1407ق، لبنان/ بيروت - دار الكتاب العربي، ج25، ص414
القندوزي، ينابيع المودة لذوي القربى، تحقيق : سيد علي جمال أشرف الحسيني، 1416ق، دار الأسوة للطباعة والنشر، ج1، ص267.