پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بخاری در کتاب خود روایتی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می‌کند، مبنی بر این‌که از آن حضرت پرسیدند: چگونه به تو درود فرستیم؟ حضرت فرمود: بگویید «اللّهمّ صلی علی محمّد و آل محمّد»؛ امّا عجیب آن است که خود او در سراسر کتابش هر جا نام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را آورده، صلوات را بدون درود بر آل و خاندان آن حضرت آورده و عجیب‌تر آن‌که حتی در همین روایت که در دو جا از آن نام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده، از صلوات بر آل پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بخل ورزیده است: «عبدالله بن عیسی از عبدالرحمن بن ابی لیلی روایت می‌کند: کعب بن عجز مرا دید و گفت: آیا هدیه‌ای که از رسول خدا ـ صلی الله علیه و سلم ـ [یکی از دو جای حدیث که بخاری از درود بر «آل» پیامبر بخل ورزیده.] شنیده‌ام، به تو هدیه ندهم! او گفت: آری. راوی گوید: گروهی از صحابه از پیامبر ـ صلی الله علیه و سلم ـ [در این‌جا نیز بخاری کلمه «آل» را حذف کرده] پرسیدیم: چگونه به شما درود فرستیم؟ حضرت فرمود: این‌گونه صلوات بفرستید: «أللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد»، همان‌گونه که بر ابراهیم و خاندان او، درود فرستادی.»[1]

بنابراین متأسفانه همین بخل بخاری در صلوات فرستادن بر آل و خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در طول قرن‌ها استمرار داشته و حتّی امروزه در سخنرانی‌ها، خطبه‌های نماز جمعه، کتاب‌ها، مقالات و حتّی در سخنان عادّی وهّابیت، سنّت زشتی گردیده که انگار زبان آنان به گفتن «صلّی الله علیه و آله» و درود بر پیامبر و خاندان او قادر نیست و از هزاران بار که نام آن حضرت به گوش می‌رسد، تقریباً در تمام موارد به جای صلوات بر پیامبر و خاندانش این جمله را می‌شنویم: «صلّی الله علیه و سلّم»

البته این مسأله ریشه تاریخی نیز دارد که به دشمنان آل محمد می‌رسد. چنان‌که عمر بن عبدالعزیز در نامه‌ای که به یکی از قضات نوشته است، گفته است: «عده‌ای از مردم، دنیا را بر آخرت ترجیح داده‌اند و عده‌ای مردم پست، بدعت ایجاد نموده و به جای صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، بر خلفاء و اُمرایشان صلوات می‌فرستند. به محض این‌که نامه‌ام به دستت رسید، مردم را دستور بده، که بر انبیا صلوات بفرستند و برای مسلمین دعا نمایند. و غیر از آن هر چه خواستند، بگویند.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 3، ص 1233.
[2]. فتح الباری، ابن حجر عسقلانی، دارالمعرفة، بیروت، ج 8، ص 411.