پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از نکاتی که انسان باید برای اتخاذ عقیده و ایمان صحیح، در نظر داشته باشد، این است که باید برای پذیرفتن یک عقیده، پیش از هر چیز، مبنای آن عقیده استوار بوده و تکیه‌گاهی درخور برای آن اعتقاد وجود داشته باشد. در این‌صورت انسان با پذیرش این اعتقاد، نه‌تنها در معرض خطر و سرگشتگی واقع نمی‌شود، بلکه به اعتماد و اطمینان قلبی خاصی نیز نائل می‌گردد.
در اسلام هم هماره به این مساله تاکید شده است، که شما نباید اصول عقاید خود را بر اساس تقلید از کسی یا بر اساس عادت زدگی انتخاب کنید، بلکه باید با استفاده از براهین محکم عقلی به این اعتقاد برسید، که عقیده‌ی صحیح همین است که بدان دست یافته‌اید.
این مساله شاید در گام اول آسان به‌نظر بیاید و امری بدیهی جلوه کند، اما جالب است بدانید وهابیان از این تکیه‌گاه امن در عقاید خود بی‌بهره‌اند،[1] چرا که عقاید ایشان بر مبنایی سست استوار است،[2] که بهترین تعبیری که می‌توان در مورد آن به‌کار برد، تکیه بر باد است. همان‎گونه که زینی دحلان منتقد بزرگ وهابیت و از علمای بزرگ شافعی درباره‌ی افکار و عقاید محمد بن عبدالوهاب[3] موسس این فرقه چنین می‌گوید: «محمد بن عبدالوهاب برای اثبات عقایدش به ادله‌ای تمسک می‌جست، که آن ادله نمی‌تواند هیچ‌یک از اعتقادات او را ثابت کند، لذا کار او بیشتر عوام فریبی بود...»[4]
موید دیگر ما در این ادعا این است که هیچ مذهبی در جهان به اندازه‌ی وهابیت، برای تبلیغ و توسعه‌ی این آیین هزینه و فعالیت نمی‌کند. وهابیان حتی با باج دادن به دولت‌ها، در پی رفع مانع از تبلیغ آیین جعلی خود هستند، آیینی که بیشتر کارشناسان حال حاضر دنیا آن را منشأ پیدایش تروریسم و گروه‌های تکفیری مثل داعش می‌دانند.

پی‌نوشت:

[1]. عقايد وهابيت.
[2]. اعتقادات بی‌اساس وهابیت در موضوع توحید.
[3]. انحرافات پیشوای وهابیان محمد بن عبدالوهاب نجدی حنبلی.
[4]. احمد بن زینی دحلان، فتنه الوهابیه، ص 5، فتح، استانبول، 1979م.