پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سابقا صوفیه سلسله اقطاب خود را به معروف کرخی می‌رساندند و مدعی می‌شدند، معروف ملازم و دربان امام رضا (علیه السلام) بوده است.
سوال این است که "با فرض اینکه صوفیه سلسله اقطاب خود را از طریق معروف کرخی، به امام رضا(علیه السلام) برسانند، تکلیف ائمه بعد از امام رضا (علیه السلام) چیست؟ آیا ایشان هم در زمره اقطاب صوفیه وارد می شوند، یا صرفا مقام تشریفاتی دارند؟"
با طرح این مساله صوفیه به تکاپو افتاد تا از زیر این ننگ و اشکال شانه خالی کرده و خود را شیعه دوازده امامی معرفی کند، لذا کوشید تا تغییری در سلسله اقطاب خود داده و محل اتصال ایشان را به امامان شیعه (علیهم السلام) تغییر داده و به جای اینکه سرسلسله ایشان و نقطه اتصال ایشان به امامان معصوم (علیه السلام) معروف کرخی باشد، وی را جنید بغدادی معرفی کرده و به خاطر آنکه خط بطلانی بر اعتقادات سابق خود نکشیده باشند، تربیت جنید را بصورت غیر مستقیم متصل به معروف کرخی و سری سقطی کردند.
در این میان و در عصر ریاست حاج علی تابنده به اصلاح شجره‌ی فرقه كه به شاه نعمت الله كرمانی و از او به جنید بغدادی و از او توسط سری سقطی به معروف كرخی و از او به حضرت علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام) انتساب می‌كرد، دست برده؛ آن را تغییر دادند و نسبت مشایخ فرقه را از نعمت الله كرمانی به جنید بغدادی و امام زمان  (عجل الله فرجه) تغییر دادند.
باید دانست که صوفیان نعمة اللهی گنابادی و حتی ذهبیه اغتشاشیه ادعای اتصال یدا به ید و صدرا به صدر كرده‌اند. ایشان رشته اجازه، یعنی قطبیت ابداعی در تصوف، امر ولایت و خلافت مخصوص امام معصوم (علیه‌السلام) را به واسطه‌ی افرادی به امام زمان (عجل الله فرجه) می‌رساند و به لحاظ اعتبار دادن به این ابداع و اختراع مدعی می‌شوند جنید بغدادی از ناحیه‌ی حضرتش اجازه بیعت گیری داشته است. ولی آنچه مسلم است در متون تاریخی شیعه و سنی و حتی صوفیه تا زمان قاجاریه كه مصادف با دوره‌ی ریاست ملا سلطان علی گنابادی است، مطلبی درباره‌ی اینكه جنید بغدادی شیعه‌ای بوده كه از ناحیه امام زمان به خلافت رسیده است دیده نشده، و خود او نیز در دو اثرش: ولایت نامه [1] و بشارة المؤمنین [2] اشاره‌ای به مجاز بودن جنید بغدادی نكرده است.
در ذهبیه دكتر احسان استخری به صورت تردید مدعی می‌شود: «گمان می‌بریم ثبوت مذهب تشیع اثنی عشری برای جنید بغدادی بدیهی باشد.»[3] این شك و تردید ناگهان بدون ارائه دادن مدركی كه تشیع جنید بغدادی را به اثبات رساند به یقین تبدیل شده، معصوم علیشاه نایب صدر از اقطاب زادگان نعمه اللهی ادعا می‌كند: «آن جناب به فرموده‌ی امام به ارشاد عباد پرداخت.»[4]
در جای دیگر آمده است: «جنید بغدادی در زمان حضرت عسكری از طرف ایشان مجاز در دعوت بود و در زمان قائم نیز آن سمت را داشت ولی بیعت و تربیت او توسط شیخ سری بود.»[5] پس از او فرزند و جانشین جوانش علی تابنده نیز مانند رؤسای ما قبل خود مدعی می‌شود جنید بغدادی از ناحیه مولانا حجت قائم مجاز بوده است. [6] و خلاصه رئیس كنونی فرقه آقای نورعلی تابنده نیز همانند كسان فرقه دار خود بدون ارائه دادن مدركی به همان اختراعی كه جدش ملا علی گنابادی نموده می‌نویسد: «سری سقطی اختیار داشت و او جنید بغدادی را تعیین كرد كه در زمان امام دوازدهم این را داشت. بعد از غیبت هم حضرت به او اجازه دادند كه برای خود جانشین تعیین كند.» [7] البته این ادعا در فرقه‌ی نعمة اللهی گنابادی از ملاعلی گنابادی فرزند و جانشین ملا سلطان علی، آرام آرام مطرح شده، چنانكه میرزا محمد باقر سلطانی در شرح احوال جنید بغدادی به اجازه‌ی او از ناحیه‌ی حضرت امام زمان اشاره‌ای ندارد.[8] حالا دكتر نور علی تابنده از كجا به دست آورده كه می‌نویسد: «جانشینان جنید در واقع نماینده‌ی غیر مستقیم امام می‌باشند كه اخذ بیعت می‌كنند»؟! بی‌جواب است.

پی‌نوشت:
[1]. گنابادی سلطان محمد، ولايت نامه، تهران، حقیقت، 1380، صص 226-243
[2]. گنابادی، سلطان محمد، بشارة المؤمنين، تهران، حقیقت، 1387، صص 308-312
[3]. شاه مقصود صادق و عنقا علی بن علی، اصول فقر و تصوف، تهران، مکتب طریقت اویسی شاه مقصودی، 1365، ص 114
[4]. شیرازی معصومعلفیشاه، طرائق الحقايق، سنایی، 1350، ج 2، صص 389
[5]. تابنده، سلطان حسین، نابغه علم و عرفان، تهران، حقیقت، 1384، ص 60
[6]. تابنده علی، خورشيد تابنده، حقیقت، تهران، 1377، ص 41
[7]. تابنده نورعلی، عرفان ايران(مجموعه مقالات)،شماره 1، تهران، حقیقت، 1378، ص 12
[8]. سلطانی گنابادی محمدباقر، رهبران طريقت و عرفان، تهران، حقیقت، 1379، ص 139.