پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت فرقه‌ای گمراه و منحرف است، که به ناحق خود را به اهل سنت، نزدیک می‌سازد، تا بدین‌وسیله برای خود، جایگاهی نزد سایر مسلمانان، بیابد. در حالی‌که حقیقت این است که ایشان با این حجم عظیم اعتقادات نابه‌جا و ناروایی[1] که هیچ مناسبت و سنخیتی با عقاید اهل سنت، ندارد، هرگز قابل مقایسه با اهل سنت نبوده و نمی‌توان، ایشان را به این خیل عظیم مسلمان، ملحق نمود.
در این میان یکی از راه‌هایی که وهابیان به‌دنبال آن هستند، این است که برای اثبات عقاید خود، دست به افتراء و دروغ‌پردازی زده،[2] و برای هر نظری که مطرح می‌کنند، به دروغ ادعا می‌کنند، در این مسأله تمامی علمای اسلام، هم‌نظر بوده و این مسأله اجماعی است. در حالی‌که دقیقاً در برخی موارد اجماع علیه این نظرات می‌باشد.
لذا اهل سنت و علمای هوشیار ایشان، از زمان پیدایش این فرقه، هماره در قالب نگارش کتاب یا رساله‌های گوناگون، سعی دارند، مطالب اختلافی میان خود و وهابیان را بیان داشته و به جهان اسلام اعلام نمایند، که راه ما از این فرقه‌ی ضاله و اعتقادات باطل ایشان جداست، و سنخیتی میان این دو گروه نمی‌باشد.
یکی از این افراد که در کتاب خود به این مسأله اذعان نموده، علامه شیخ عبدالحمید شروانی از بزرگان اهل‌سنت است، که در حاشیه‌‌ای که بر کتاب فقهی «تحفته المحتاج» نگاشته، به‌مناسبت به برخی از تفکرات وهابیان که می‌رسد، آن‌ها را این‌گونه خطاب می‌کند که «ابن تیمیه و پیروان او که فرقه‌ای گمراه بوده و در این زمان، مشهور به وهابیت هستند، خداوند ذلیلشان گرداند...»[3]
این‌گونه تعابیر از سوی اشخاص صاحب‌نظر و مورد وثوق اهل سنت، بیشتر جنبه‌ی هشدار برای نسل جوان اهل سنت دارد، که گول ظاهر فریبنده‌ی وهابیان و نظرات ایشان را نخورده و همیشه در تعامل با ایشان، جانب احتیاط را رعایت کنند.[4]

پی‌نوشت:

[1]. وهابیت در عصر کنونی و عقاید آنان.
[2]. تهمت و افتراء، ابزار کار وهابیان.
[3]. شروانی، شیخ عبدالحمید، حاشیه بر تحفته المحتاج، ج 4، ص 144، مطبعه مصطفی محمد، مصر، بی تا.
[4]. راههای نفوذ وهابیت در میان اهل سنت.