پایگاه جامع ادیان، فرق و مذاهب_ دین مسیحت پس از عروج حضرت عیسی (علیه‌السلام) تحت تغییر و انحراف گسترده‌ای قرار گرفت. پولس در این راه گوی سبقت را از همه ربوده و بیش از همه در تحریف مسیحیت واقعی ایفای نقش کرد. وی بسیاری از آموزه‌های عیسی و موسی(علیهما‌السلام) را که مسیحیان مأمور به عمل به آن‌ها بودند نسخ کرده و به واقع دینی جدید و انحرافی بزرگ در میان مسیحیت ایجاد کرد.

تحریف مسیحیت به سرعت پیشرفت کرده و دینی که در ابتدا بر اساس توحید و یک خدا محوری شکل گرفته بود، به چندگانه پرستی و تثلیث منتهی شد. جالب آنکه در اندیشه و کلام پولس که عامل اصلی انحراف در مسیحیت واقعی و همچنین موسس مسیحیت کنونی بود، اثری از تثلیث به چشم نمی‌خورد. گویا اینکه وی تنها الوهیت خداوند و عیسی مسیح را قبول داشته و به الوهیت روح‌القدس که مسیحیان کنونی او را نیز جز یکی از اقانیم ثلاثه به شمار می‌آورند، اعتقادی نداشته است.

یکی از دلایل مهمی که پولس تثلیث را قبول نداشته این است که وی در دعاهای مکرری که برای همراهان و دوستان می‌کرده است هرگز نامی از روح‌القدس نبرده و تنها فیض و سلامتی را از جانب خدا و عیسی مسیح خواستار بوده است: «پولُس به ارادة خدا رسولِ خوانده شده عیسی مسیح و سوُستْانِیس برادر، به کلیسای خدا که در قُرِنْتُس است ... فیض و سلامتی از جانب پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند بر شما باد.»[1]

پولس در اول تسالوکیان نیز به همین منوال دعا و شکرگزاری کرده است: «پولُس و سِلْوانُس و تیموتاوس، به کلیسای تَسّالونیکیان که در خدای پدر و عیسی مسیح خداوند می‌باشید. فیض و سلامتی از جانب پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند با شما باد.»[2] وی پولس و سلوانس و تیموتاوس را نیز که در کلیسای تسالونیکیان بوده اند به نام پدر و پسر دعا کرده و در ضمن یاد آور شده است که این کلیسا متعلق به  خدای پدر و پسر بوده است: « پولُس و سِلْوانُس و تیموتاوس، به کلیسای تسالونیکیان که در خدای پدر ما و عیسی مسیح خداوند می‌باشید. فیض و سلامتی از جانب پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند بر شما باد.»[3]

پولس خود را رسول عیسی مسیح دانسته و نجات دهنده بر طبق عقیده‌ی وی خدا‌ی پدر و عیسی مسیح بوده و صفت نجات دهندگی را برای روح القدس قائل نبوده است: «پولُس، رسول عیسی مسیح به حکم نجات‌دهندة ما خدا و مسیح عیسی خداوند که امید ما است.»[4] وی فیض و رحمت و سلامتی را برای فرزند حبیب خود تیموتائوس از جانب خدای پدر و عیسی مسیح خوانده و در اینجا نیز نامی از روح القدس به میان نیاورده است: «پولُس، به ارادة خدا رسولِ مسیح عیسی، برحسب وعده حیاتی که در مسیح عیسی است، فرزند حبیب خود تیموتاوس را فیض و رحمت و سلامتی از جانب خدای پدر و خداوند ما عیسی مسیح باد.»[5] وی در فصل اول کولسیان، افسسیان و غلاطیان نیز همین رویه‌ی خویش را در پیش گرفته و هرگز سخنی از روح‌القدس و نقش او در رحمت و نعمت به میان نیاورده است.

حال باید گفت: چگونه ممکن است پولس به الوهیت روح القدس نیز اعتقاد داشته باشد و در مواردی که ذکر شد و در بسیاری دیگر از موارد موجود در نوشته‌های خود هرگز اسمی از روح القدس نبرده باشد؟ در جواب باید گفت: یا روح‌القدس همانند خدای پدر و عیسی مسیح توانایی اعطای فیض و رحمت نداشته است و به همین خاطر پولس نامی از او نبرده است؛ در این صورت خدایی که قادر به افاضه‌ی فیض نباشد را آیا می‌توان خدا نامید؟ یا اینکه بهتر است بپذیریم پولس برجسته ترین شخصیت مسیحیت کنونی اعتقادی به تثلیث نداشته و از همین رو آموزه‌ی انحرافی و شرک آلود تثلیث قرن‌ها پس از مرگ پولس به وجود آمده است.

پی‌نوشت:
[1].ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، اول قرنتیان 1: 1_ 3.
[2]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، اول تسالوکیان 1: 1  .
[3]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، دوم تسالونیکیان 1: 1-2 .
[4]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، اول تیموتائوس 1: 1.
[5]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، دوم تیموتائوس 1: 1-2 .