پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طبیعی است برای خدای وهابیت که تاکنون توصیف شده،[1] باید جا، مکان و خانه‌ای برای سکونت نیز در نظر گرفت، تا شاخصه‌های جسمانیت کامل گردد؛ به همین جهت برای نمونه به دو روایت از کتب شش‌گانه مورد قبول وهّابیت که مستمسک و دستاویز آنان برای اثبات چنین مطالبی گردیده، اشاره می‌کنیم:
الف) روایتی که بخاری در کتاب خود از ابوهریره روایت کرده: «... از پروردگارم برای ورود به خانه او اجازه می‌گیرم، به من اجازه ورود داده، چون او را می‌بینم، به سجده افتاده، سرانجام به من اجازه داده می‌شود، که گروهی را شفاعت کنم. من خارج شده و آنان را که اجازه دارم، شفاعت کرده از دوزخ بیرون آورده، وارد بهشت می‌کنم؛ سپس تا سه مرتبه به خانه پروردگارم بازگشته و اجازه شفاعت گرفته و هر بار گروهی را شفاعت می‌کنم...»[2]

ب) در حالی‌که خداوند سبحان در قرآن کریم می‌فرماید: «و نحن أقرب إلیه من حبل الورید.[ق/16] ما از رگ قلب انسان‌ها بدان‌ها نزدیک‌تریم.» و نیز امام سجاد (علیه السّلام) به خداوند سبحان چنین عرضه می‌دارد: «ای آن‌که به بالا و پایین جهان احاطه داری!.» اما می‌بینیم کتاب‌های شش‌گانه مورد قبول وهابیت در این‌باره چه می‌گویند: «راوی گوید: ما در بطحاء بودیم. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) میان ما بود. ابری از آن‌جا گذشت. به آن نگریست و فرمود: این را چه می‌نامید؟ گفتند: سحاب. فرمود: والمزن. گفتند: والمزن. فرمود: والعنان. گفتند: والعنان. فرمود: بین شما و آسمان چه مقدار فاصله است؟ گفتند: نمی‌دانیم. فرمود: بین شما و آسمان 71، 72 و یا 73 سال فاصله است و آسمان بعدی هم‌چنین (یعنی 71 یا...) تا آن‌که هفت آسمان و فاصله آن‌ها را برشمرد. سپس روی آسمان هفتم، دریاست که بین بالا و پایین آن مثل فاصله دو آسمان است. سپس بر بالای آن هشت بز کوهی است که بین سم آنها تا زانو، فاصله بین دو آسمان است و خدا بالای آن است.»[3]

خوانندگان گرامی خود قضاوت کنند آیا معقول است، فاصله ما تا آسمان اوّل 71، 72 و یا 73 سال باشد؟! در حالی‌که زیر همین آسمان، ستارگانی وجود دارد، که میلیاردها سال نوری زمان لازم دارند تا نورشان به ما  برسد! عجیب‌تر این‌که خداوند سبحان بر فراز هشت بز کوهی که سم آن‌ها تا زانوهایشان فاصله میان دو آسمان است، قرار داشته باشد.

پی‌نوشت:

[1]. برای مطالعه بیشتر به این مقالات رجوع کنید:
خدای وهابیت کیست
خدای علمای وهابی در عرش
تصریح ابن‌تیمیه بر جسمانیت خداوند.
[2]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 6، ص 7002.
[3]. سنن ابن ماجه، ابن ماجه، دارالفکر، بیروت، ج 1، ص 193.