پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه «ساینتولوژی» از فرقه‌هایی‌ست که به مباحث ذهنی و بیماری‌های آن می‌پردازد. طاهری در مسأله درمان، در فرقه خود به برگزاری دوره‌ای با عنوان سایمنتولوژی می‌پردازد که ظاهرا نشان می‌دهد که او از نظر اصطلاحی و کاربردی از این فرقه اثر پذیرفته است؛ او در معرفی سایمنتولوژی می‌گوید: «علم سایمنتولوژی (ذهن روان‌شناسی) بر اساس دیدگاه فراکل‌نگر، نگاهی همه جانبه به انسان دارد. هدف اصلی سایمنتولوژی، شناخت نرم افزارهای وجودی انسان و همچنین، تشخیص و درمان اختلالات «ذهنی»، «ذهنی-تنی»، «جسمی- ذهنی- روانی» و مشکلات ناشناخته است. مباحث نظری سایمنتولوژی، شامل تعاریف مربوط به انسان و جایگاه او در اکوسیستم، شناخت چیدمان وجودی و تشریح مشکلات نرم‌افزاری او در خصوص ادراکات ذهنی و روانی می‌باشد و بخش عملی آن، سایمنتوتراپی نام دارد.»[1]

سایمنتولوژی، نوعی جنبش معنوی بین المللی‌ست که در 1950 براساس اندیشه‌های لافایت رونالد هابارد پدید آمده است. او نظریه‌های خود را درباره علم جدید بهداشت روان برای عموم مردم بیان داشته است. هدف هابارد. تجزیه و تحلیل خطاهای ذهنی انسان و بیان راه‌کار برای غلبه بر آن‌ها با رویکرد دینی نزدیک به وضعیت انسان است که نام آن‌را سایمنتولوژی گذاشته، کلیسای سایمنتولوژی را در سال 1954 تأسیس کرد.
سایمنتولوژی یا علم‌گرایی، معنای اعتقاد به لزوم محوریت علوم تجربی و روش تجربی در همه شئون زندگی‌ست.[2]

در فرقه سایمنتولوژی، درمان، راهی برای خداشناسی دانسته شود. این موضوع، یکی از شباهت‌های سایمنتولوژی با ساینتولوژی است؛ زیرا در هر دو روش، راهی به سوی بهداشت ذهن و پالایش افراد از بیماری‌های مختلف مطرح می‌شود که نگاه معرفت شناسانه دارد؛ یعنی در اصل، درمان، راهی برای شناخت خداست. در این آموزه‌ها دین و عرفان، تنها راهی در کنار راه‌های موجود برای رسیدن به هدف دنیوی (شفای جسم و ذهن و روان) دانسته می‌شود. اغلب، این شبه عرفان‌ها به معرفی روش‌های درمانی مرسوم دیگر پرداخته، در پایان، روش خود ا که مبنای عرفان و در مواردی، دین می‌دانند، کامل و به دور از نقص و متصل به ماوراءالطبیعه معرفی می‌کنند. طاهری نیز چنین است و او ضمن بیان شرح مبسوطی درباره روش‌های درمانی و با الهام از درمان‌گری‌های شرقی و غربی، فرادرمانی و سایمنتولوژی را راهی برای خداشناسی، بلکه وسیله‌ای برای خودشناسی است و هدف اصلی، رسیدن به کمال و ایجاد تحولات فردی است.[3]

همچنین او برای اثبات این مطلب اذعان می‌دارد: «... فرد پس از انجام درمان، مطمئن باشد که به جز شعور الهی هیچ پدیده دیگری در انجام درمان نقشی نداشته است و پس از ایمان و یقین پیدا کردن نسبت به آن، به صاحب این هوشمندی که خداوند است، پی‌برده و به این ترتیب، به خداشناسی عملی نائل شود... پس فرادرمانی، ضمن فراهم کردن امکان درمان، ما را به خداشناسی عملی نیز رهنمون می‌شود و به عنوان وسیله مؤثری در این رابطه به کار می‌آید.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. چند مقاله، محمد علی طاهری، ارمنستان، گریگورتاتواتسی، ص 128.
[2]. ساینتولوژی، در کشور فرانسه، آلمان و بلژیک فرقه به شمار آمده، مبلغان حق ندارند درباره آن تبلیغ کنند و هرگونه فعالیت در این زمینه ممنوع بوده، جریمه و مجازات زندان را درپی دارد. ویکی پدیا.
[3]. انسان از منظر دیگر، محمد علی طاهری، بی‌جا،  انتشارات عرفان کیهانی، چ9، ص 70.
[4]. همان، ص 73 و 74.
برای اطلاع بیشتر: حلقه اسارت، جمعی از اساتید حوزه و دانشگاه، تسنیم اندیشه، ص 180.