پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیان در عین این‌که برخی از موارد تبرک که در متون آن‌ها قید شده و قادر به انکار آن نیستند، را می‌پذیرند و آن را مشروع می‌دانند، مثل تبرک به حجرالاسود یا تبرک به عرق پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، اما باقی موارد، مثل تبرک به قبر و ضریح پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) یا تبرک به مکان‌هایی که متبرک به قدوم پیامبر شده و ایشان در آن‌جا نماز گذارده‌اند و... را منکر شده و آن را بدعت می‌دانند.[1]
جالب این‌که در احادیث معتبر اهل سنت موردی یافت می‌شود، که صراحتاً این کلام وهابیان را نقض می‌کند. در حدیث آمده است که عتبان، یکی از صحابه که نابینا بود، از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) درخواست می‌کند که به جهت تبرک، در منزل او دو رکعت نماز بخواند، تا این شخص بتواند، پس از آن در این مصلا نماز بگذارد. نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) هم این دعوت را اجابت نموده و به خانه‌ی این شخص می‌روند و چنین می‌کنند.[2]
وهابیان هرچه کردند در نفی سند این حدیث، راه به‌جایی نبرده، لذا امثال ربیع مدخلی از وهابیان سرشناس، در صدد بر می‌آید، که در دلالت حدیث خدشه کند. او می‌گوید: «در این مورد، این شخص دنبال تعیین قبله‌ی درست بوده، نه تبرک.»[3] اما جالب است که در خود حدیث می‌گوید: حضرت قبله را از آن شخص پرسید. ضمن این‌که برای تعیین قبله، نیاز به آوردن رسول خدا نبود، می‌تواند از اهل خانه کمک بگیرد.
پیداست که چنین تعبیری تنها دست و پا زدن برای فرار از واقعیت است. از همه گذشته، موید کلام ما تعبیری است که ابن حجر می‌آورد و می‌گوید: «این حدیث بر جواز تبرک به مصلای پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دلالت می‌کند.»[4]

پی‌نوشت:

[1]. عبد الرحمن بن حسن بن محمد عبد الوهاب، رسائل وفتاوى الشيخ، ص41، دارالعاصمه، ریاض.
صالح بن فورزان،مجموع فتاوى،ج1،ص107، دار ابن خزیمه، ریاض، چاپ اول، 2003م.
[2]. بخاری، محمد، صحیح بخاری،ج1،ص92،ح 425، تحقیق: محمد ظهیر بن ناصر، دار طوق النجاه چاپ اول، 1423ق.
[3]. ربیع بن هادی عمیر المدخلی، راءةُ الصَّحابة الأخيار من التبرُّك بالأماكن والآثَار،ص41، بی تا، بی جا.
[4]. ابن‌حجر عسقلانی، فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، ج1، ص522، دارالمعرفه، بیروت، 1379ق.