پایگاه جامع فرق ادیان و مذهب_ وهابیت هرگونه نقد و اعتراض بر روش سلف و صحابه را، امری منکر و مردود می‌دانند و معتقدند نباید هیچ‌گونه خرده‌گیری و انتقادی بر عمل‌کرد اصحاب وارد شود و اصلاً روش ایشان و منهج ایشان، برترین روش و منهج، و بهترین فهم است. این ادعایی است که ابن تیمیه دارد و پیروان وهابی او، هر نوع اعتراض به سلف را، مایه خروج از دین و کفر و فسق می‌دانند. در فتوای ربیع المدخلی وهابی به نقل از ابوالحسن اشعری می‌گوید:
«و کل الصحابة ائمة مامونون غیر متهمین فی الدین...[1] همه صحابه، امامانی امین و همگی غیر متهم در دیانتشان هستند و ما باید از هر که در دین ایشان، اشکالی وارد می‌کند، تبری کنیم.»
اما نکته قابل توجه این است که خود وهابیت با این سخنان، هر کسی را که به صحابه طعنی وارد کند، کافر می‌کنند و خارج از دین می‌دانند و کتب ایشان را کتب ضاله می‌دانند. اما جالب این است که بزرگ‌ترین رهبر وهابیت، بر اساس مسلک وهابیت و این فتوی باید کافر و زندیق باشد؛ و تمام کتاب‌های وی، از جمله‌ی کتاب‌های ضاله باشد؛ زیرا بهترین طعن‌ها را ابن تیمیه، بر اصحاب رسول وارد کرده است. البته باید بدانیم ابن تیمیه بزرگ‌ترین طعن‌ها را بر اهل بیت از اصحاب وارد کرده است و دیگر صحابه را کمتر مورد تنقیص قرار می‌دهد. ابن تیمیه عثمان را متهم به خطا دانسته و معاویه را دوست‌دار مال و دنیا می‌داند و امیرالمومنیین (علیه السلام) را دنبال حکومت و قدرت می‌داند.
ابن حجر عسقلانی در نقد بر ابن تیمیه این‌گونه از او نقل می‌کند: «علی در هفده جا، دچار اشتباه شده است و با نص قرآن مخالفت کرده است، ... علی بن ابی‌طالب بارها برای به‌دست آوردن خلافت تلاش کرد، ولی موفق نشد، جنگ‌های او برای دیانت خواهی نبود، بلکه برای ریاست‌خواهی بود و عثمان مال و ثروت را دوست می‌داشت.[2]
با این اوصاف باید ابن تیمیه را، وهابیت به‌عنوان یک فاسق و کافر مطرح کنند و در فتاوای خود کتب او را، کتب ضاله بدانند، در حالی‌که ابونعیم اصفهانی از احمد بن حنبل نقل می‌کند: «اگر کسی را دیدی، که یکی از اصحاب رسول الله (صلی الله علیه و آله) را به بدی یاد کرد، او را متهم در اسلام، باید بدانیم.»[3]
حال باید وهابیت بنشیند، و بین تبعیت از احمد بن حنبل و ابن تیمیه یکی را انتخاب کند و حکم به تکفیر ابن تیمیه بدهد و یا این‌که بپذیرد، شاید بتوان به بعضی از سلف و صحابه نیز اشکالاتی را وارد دانست.

پی‌نوشت:

[1]. اضواء اسلامیِة علی عقیدة سید قطب و فکره، ص59، بی‌تا،بی‌نا.
[2]. الدرر الكامنة في أعيان المائة الثامنة، أحمد بن حجر العسقلاني، ج 1 ص181، نشر مجلس دائرة المعارف العثمانية، هند 1392ق.
[3]. کتاب الامامة، ابونعیم اصفهانی، ص7، بی‌تا، بی‌نا.