پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اشکالاتی که اهل سنت بر شیعه وارد می‌دانند، این‌که چگونه شما شیعیان، سخن از تقریب و وحدت مسلمین می‌گویید، در حالی‌که در عمل، برخی از اصحاب رسول الله (صلی الله علیه و آله) را لعن می‌کنید؛ این رفتار شما با سخنانتان سازگاری ندارد. آن‌ها می‌گویند: شیعیان منافقانه عمل می‌کنند، در زبان چیزی می‌گویند و در عمل، رفتار دیگری از خود نشان می‌دهند.
در پاسخ به این اشکال برادران اهل سنت، باید گفت: شیعه سب و فحاشی را جایز نمی‌داند، زیرا اهل بیت عصمت و طهارت (صلوات الله علیهم اجمعین) این کار را جایز نمی‌دانند و از فحاشی منع کرده‌اند،[1] و اگر عده‌ای شیعه افراطی به مقدسات اهل سنت، فحاشی می‌کنند، آن‌ها در حقیقت شیعه اهل بیت نیستند، بلکه جاهل یا مزدور استکبار هستند؛ چنان‌چه بزرگان و علمای شیعه این مسئله را بازگو کرده‌اند و نویسنده نیز در چند مقاله این نکته را یادآور شده است.[2]
بنابراین شیعه هرگز سب و فحاشی نمی‌کند، هر چند ظالمین را لعن می‌کند و معنای لعن، غیر از سبّ و ناسزا است؛ بلکه لعن، نوعی دعا برای دوری از رحمت الهی است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نیز لعن می‌کرده است، از این‌رو شیعه با توجه به سنت رسول خدا، ظالمین را لعن می‌کند.

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در موارد متعددی ظالمین و در مواردی خصوص مسلمانان و برخی از صحابه را لعن کرده است. اکنون به چند مورد اشاره می‌شود.
1. «لَعَنَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ المُتَشَبِّهِينَ مِنَ الرِّجَالِ بِالنِّسَاءِ، وَالمُتَشَبِّهَاتِ مِنَ النِّسَاءِ بِالرِّجَالِ.[3] رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مردانی که خود را شبیه زنان و زنانی که خود را شبیه مردان درمی‌آورند  را لعن کرد.»
2. «لَعَنَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ آكِلَ الرِّبَا وَمُؤْكِلَه.[4] رسول خدا (صلی الله علیه و اله) دهنده و گیرنده ربا را لعنت کرد.»
3. «اللَّهُمَّ العَنْ شَيْبَةَ بْنَ رَبِيعَةَ، وَعُتْبَةَ بْنَ رَبِيعَةَ، وَأُمَيَّةَ بْنَ خَلَفٍ.[5] پرودرگارا شیبه بن ربیعه و عتبه بن ربیعه و امیه بن خلف را لعنت کن.»
4. «لَعَنَ رَسُولُ اللّه الحَکَمَ وَوَلَدَهُ.[6] پيامبر (صلی الله علیه و آله) حکم بن عاص و فرزند او را لعن کرد.» و نیز مروان و پدرش مورد لعن رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قرار گرفتند. حاکم نیشابوری در کتابش مستدرک می‌گوید: «رسول الله لعن أبامروان ومروان في صلبه.[7] پیامبر (صلی الله علیه و اله) پدر مروان را لعن کرد، در حالی‌که مروان در صلب او بود.»
5. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در موردی دیگر می‌فرماید: «اللّهم العن أباسفيان، اللّهم العن الحرث بن هشام، اللّهم العن صفوان بن أميّة.[8] خدایا ابوسفیان را لعن کن، خدایا حرث بن هشام را لعن کن، خدایا صفوان بن امیه را، لعنت کن.»

پی‌نوشت:

[1]. معصومین لعن می‌کردند، ولی سبّ نمی‌کردند.
[2]. فحش و توهین به مقدسات مذاهب دیگر از دیدگاه اسلام.
متضرر شدن اسلام از مقدس ‌نماهای ظاهربین.
شیعیان انگلیسی مزدوران استکبار.
[3]. بخاري، محمّد بن اسماعيل (م 256)، صحيح بخاري، تحقيق: محمد زهير بن ناصر، دار طوق النجاة، چاپ اوّل، 1422ق، ج7، ص159.
[4]. نيشابوري، مسلم بن حجّاج (261)، المسند الصحيح المختصر بنقل العدل عن العدل إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، دار إحياء التراث العربي، بيروت، بي تا، ج3، ص1218.
[5]. بخاري، محمّد بن اسماعيل (م 256)، صحيح بخاري، تحقيق: محمد زهير بن ناصر، دار طوق النجاة، چاپ اوّل، 1422ق، ج3، ص23.
[6]. محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاكم النيسابوري، المستدرك على الصحيحين،  تحقيق : مصطفى عبد القادر عطا، ج4، ص،528.
[7]. همان، ج4، ص528.
[8]. فخررازی، تفسیر کبیر، دار احياء التراث العربي‏، بیروت، 1420ق، ج8، ص355.
طبرى ابو جعفر محمد بن جرير، جامع البیان، دارلمعرفه، بیروت، 1412ق، ج4، ص58.