وهابی: پیامبر زنده می‌تواند شریک خدا باشد!

  • 1395/03/11 - 20:27
در حالی‌که سال‌هاست وهابیان به ترویج شبهات در میان مسلمانان مشغولند. اما خودشان از این مهم غافلند که تبعات بعضی از سخنانشان چه فضاحتی را به‌دنبال دارد. مثل این‌که می‌گویند: توسل به پیامبر (ص) پس از رحلت ایشان جایز نیست، چون شرک است. معنای این کلام این است که شریک قرار دادن پیامبر (ص) که در قید حیات است، با خداوند بلا اشکال است.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شبهاتی که از سوی وهابیان و سلفیان در میان جهان اسلام ترویج می‌شود، کم نیست. آن‌ها همه روزه، از طریق رسانه‌هایی که در اختیار دارند، اعم از مجلات، شبکه‌های ماهواره‌ای و رسانه‌های اجتماعی، شبهات متعددی را به انحاء مختلف، خصوصاً در میان جوانان و اقشاری که اطلاعات مذهبی کمی دارند، منتشر می‌سازند و بدین‌وسیله سعی در متزلزل ساختن بنیان فکری نسل‌های آینده‌ی مسلمین می‌نمایند، و این مسئولیت متولیان امور دینی را، در پاسخ به این شبهات، سنگین‌تر می‌سازد.
از جمله مسائل مهمی که سال‌هاست، توسط وهابیت در میان جهان اسلام ترویج می‌شود، مساله‌ی توسل است،[1] ایشان در موضوع توسل، می‌گویند: شما می‌توانید از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در حال حیات چیزی را بخواهید و این مشکلی ندارد، اما زمانی که ایشان از دنیا رفتند، دیگر چنین توسلاتی، شرک محسوب می‌شود.[2]
اما وهابیت از این غافل است، که اگر خواستن از غیر خدا، شرک است، این ربطی به زنده و مرده بودن ندارد.[3]
به‌عبارت دیگر، اگر بگوییم کسی کنار قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برود و از ایشان چیزی بخواهد، به منزله‌ی شرک است، و دلیل آن را این‌گونه عنوان کنیم که به جای این‌که از خدا بخواهد، از غیر او چیزی خواسته است، این در مورد پیامبر زنده هم، صدق می‌کند. یعنی با این ملاک، زمانی که نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در قید حیات بودند نیز، اگر کسی به ایشان متوسل بشود، در واقع غیر خدا را با خداوند شریک قرار داده است.
معنای این کلام، تنها یک چیز است و آن این‌که به اعتقاد وهابیان، اگر پیامبر در قید حیات نباشند، شریک قرار دادن ایشان با خداوند، جایز نیست، ولی اگر ایشان در قید حیات باشند، می‌توان آن حضرت را شریک خداوند، قرار داد. مساله‌ای که هیچ مسلمانی به آن معتقد نیست.

پی‌نوشت:

[1]. آیا توسل به مرده شرک می باشد؟
[2]. بن باز، عبدالعزیز، مجموع فتاوی، ج4، ص311، محقق: محمد سعد الشویعر، بی نا، بی جا، بی تا؛ رضوانی، علی اصغر، فتاوای البانی، ص 432، نشر مشعر، تهران، 1390.
[3]. تفاوت توسل به شخص زنده با مرده.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.