پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ از تاريخ باستان، جنگ نظامی يكی از مهم‌‌ترين راه‌های تحميل حاكميت بر ديگر ملت‌ها بود. فارغ از اينكه اين تحميل می‌تواند «خوب» يا «بد» باشد، اما امروزه كسانی هستند كه از روی تعصبات نژادی و قوميتی می‌كوشند كه اصل وقوع بسياری از جنگ‌ها را انكار كنند. از آن جمله می‌توان به فتح بين النهرين توسط كورش كبير اشاره كرد. جنگی كه در آن شهر اوپيس به دست كورش هخامنشی ويران و اهالی آن غارت و قتل عام شدند.[1] اين ديدگاه متخصصين تاريخ خاور نزديك و همچنين ديدگاه پژوهشگرانی است كه در تاريخ هخامنشيان صاحب نظرند. در كنار اين افراد، مايكل لمونس (هرچند تاريخنگار عمومی است) نيز بر همين عقيده است. او می‌نويسد:

After Persia conquered the Medes they focused their attention on the Babylonian’s cities. Nabonidus based his soldiers and administrators in Akkad while Belshazzar protected Babylon. When Cyrus attacked the soldiers at Opis on the Tigris river the inhabitants of Akkad revolted. The Persian army slaughtered the rebellious citizens of Akkad.

ترجمه: پس از اينكه پارس‌ها، سرزمين ماد را فتح كردند، همه توجه خود را بر شهرهای سرزمين بابيلون متمركز كردند. نبونئيد (شاه بابيلون)، در حاليكه (پسرش:) بلشصّر محافظ بابيلون بود، سربازان و فرماندهان ارتش خود را مستقر كرد. درآن هنگام، كورش به سربازان ارتش اكّدی (بابيلونی) در شهر اوپيس در كرانه رود دجله حمله كرد، پس اهالی آن منطقه قيام كردند، ارتش پارسی نيز مردم معترض را قتل عام كرد.

روشن است كه مايكل لمونس نيز كورش كبير را عامل تعدی به بين النهرين می‌داند. از سویی آيا نبايد به مردم اوپيس حق داد كه نسبت به تجاوز هخامنشيان، اعتراض كنند؟ مگر باستانگرايان، كورش و ديگر شاهان هخامنشی را مظهر آزادی بيان نمی‌دانند،[3] پس سركوب و قتل عام مردم معترض به دست كورش كبير، آن هم مردمی كه مورد تجاوز قرار گرفته اند، و كشورشان در حال سقوط است، به چه معناست؟!

پی‌نوشت:

[1]. بنگريد به: «كورش كبير و اوپيس»
[2]. بنگريد به:‌
Michael Ray Lemons, Cush to Mysterious Babylon, Dorrance Publishing, Pittsburgh: Pennsylvania, Pp 40-41
[3]. البته امروزه انديشمندان جهان بر اين عقيده هستند كه ادعای آزادی بيان و آزادی‌خواهی كورش كبير، يك دروغ تبليغاتی برای فريب دادن مردم است. بنگريد به: «کورش الگوی ماکیاولیسم، گفتاری از اکونومیست» و «فرمانروای دروغین صلح!»