پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کشته شدن یا نشدن حضرت مسیح (علیه‌السلام) یکی از مسائل و مباحث مهم تاریخ تقابل مسیحیت با سایر ادیان به خصوص اسلام است. این بحث از آن جهت حائز اهمیت است که مسیحیان کنونی بسیاری از اعتقادات کلیدی و اساسی خود ازجمله تثلیث و فدا را بر مبنای کشته شدن مسیح (علیه‌السلام) استوار کرده‌اند. لذا با شدت تمام با مخالفین این نظر برخورد کرده و به هر دلیلی استناد می‌کنند تا به صلیب کشیده شدن عیسی (علیه‌السلام) را اثبات کنند.
اسلام و قرآن از همان ابتدا تاکنون، به صراحت کشته شدن مسیح (علیه‌السلام) را رد کرده و اعتقاد به صلیب و قتل را اشتباه بزرگ مسیحیت کنونی دانسته است. خداوند در قرآن کریم دراین‌باره می‌فرماید: «وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسيحَ عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفي‏ شَكٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ يَقيناً [نساء/157] و هم از اين رو كه گفتند: ما مسيح عيسى بن مريم رسول خدا را كشتيم، در صورتى كه او را نه كشتند و نه به دار كشيدند بلكه امر بر آنها مشتبه شد و همانا آنان كه درباره او عقايد مختلف اظهار داشتند از روى شك و ترديد سخنى گفتند و عالم به او نبودند جز آنكه از پى گمان خود مى‏‌رفتند و به طور يقين مسيح را نكشتند». اگر چه این دلیل به تنهایی، برای مشخص شدن اعتقاد مسلمانان نسبت به کشته شدن مسیح (علیه‌السلام) کافیست اما آیا از کتاب مقدس مسیحیان نیز، می‌توان دلیلی یافت که برای جامعه مسیحیت و پیروان آن حجت باشد؟
اگرچه به جز اندک افراد روشنفکر مسیحی، تعصب و خردستیزی و عدم تأمل و تفکر چنان در جان و روح بسیاری از مسیحیان ریشه انداخته که انسان را از حقیقت پذیری مسیحیان ناامید می‌کند، با این حال باید گفت واقعیت این است که در کتاب مقدس آیاتی وجود دارد که همانند اسلام، منکر کشته شدن مسیح (علیه‌السلام) است. یکی از دلایل متقن و واضح بر عدم کشته شدن مسیح (علیه‌السلام) که در اناجیل نیز آمده است، شهادت خود حضرت مسیح (علیه‌السلام) بر کشته نشدنش است.
در اناجیل چنین آمده است که چون فریسیان عده‌ای را فرستادند تا حضرت مسیح (علیه‌السلام) را بگیرند، ایشان در گفتگویی که میان حضرت و فریسیان رخ‌داده، می‌فرمایند که پس از زمانی اندک، دوباره برای گرفتن من می‌آیید ولی من نزد فرستنده خود می‌روم و دیگر مرا نخواهید یافت. کتاب مقدس حکایت این گفتگو را چنین نقل می‌کند: «چون فریسیان شنیدند که خلق درباره او همهمه می‌کنند، فریسیان و روسای کَهَنَه خادمان فرستادند تا او را بگیرند. آنگاه عیسی گفت، اندک زمانی دیگر با شما هستم، بعد نزد فرستنده خود می‌روم. و مرا طلب خواهید کرد و نخواهید یافت و آنجایی که من هستم شما نمی‌توانید آمد».[1]
این آیه به‌روشنی دلالت بر کشته نشدن عیسی (علیه‌السلام) می‌کند. معنای حرف مسیح این است که چون فریسیان دوباره برای دستگیری و قتل ایشان به سراغش می‌آیند، مسیح را هرگز نخواهند یافت؛ چراکه او نزد فرستنده خود عروج کرده است. طبیعی است که تنها مکانی که یهود عاجز از آن است که مسیح را پیداکرده و به وی دست یابد، آسمان است که حضرت به آن عروج پیداکرده و نزد خدایش می‌رود؛ و نشانگر عجز آن‌ها این است که آن‌ها حتی فکر آسمان را هم نمی‌کردند چنان‌که با خودشان چنین می‌گفتند: «پس یهودیان با یکدیگر گفتند، او کجا می‌خواهد برود که ما او را نمی‌یابیم؟ آیا اراده دارد به سوی پراکندگان یونانیان رود و یونانیان را تعلیم دهد؟ این چه کلامی است که گفت مرا طلب خواهید کرد و نخواهید یافت و جایی که من هستم شما نمی‌توانید آمد؟».[2]
ممکن است مسیحیان بگویند که منظور عیسی (علیه‌السلام) این بوده که وی کشته خواهد شد و پس از مرگ هیچ‌کس نمی‌تواند او را بیابد و به او دست یابد؛ اما این نظر نمی‌تواند قابل‌قبول باشد؛ چراکه به لحاظ عقلی و با تفکر منطقی اشکالات اساسی خواهد داشت. اگر منظور عیسی (علیه‌السلام) مرگ وی بوده، آیا یهودیان از مرگ و به صلیب کشیده شدن مسیح باخبر نمی‌شدند و پس از کشته شدنش باز به دنبال یافتن او می‌گشتند؟ یا اینکه می‌دانستند که او کشته‌شده و باز برای یافتنش جستجو می‌کردند؟ یا این دو فرض غیرقابل‌قبول را باید پذیرفت یا اینکه باید گفت مسیح در پیشگویی خود دروغ گفته چراکه اعتقاد مسیحیان کنونی این است که رومیان با کمک یهودیان مسیح را دستگیر کردند و کشتند؛ یعنی اینکه او را یافتند، دستگیرش کردند و کشتند و گفته خود مسیح مبنی بر دست نیافتن آنان به او دروغ از آب درآمد. آیا این فرض‌های غیرعقلانی را می‌توان پذیرفت؟ آیا بهتر نیست که شهادت قرآن، اسلام و خود مسیح در انجیل را بر کشته نشدنش قبول کنیم؟

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، یوحنا 7: 32-34
[2]. ترجمه قدیم کتاب مقدس، یوحنا 7: 35-36