پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حدیث انذار نمونه دیگری از کینه‎ورزی ابن تیمیه در برخورد با فضایل مولا علی (علیه السلام) است. طبق این حدیث، پیامبر (صلی الله علیه و آله) هنگامی که مأمور به اعلان دعوتش به قریش شد، ایشان را دعوت نمود و اطعام نمود. ولی آنگاه که خواست صحبت کند، ابولهب مانع شد. در روز دوم دوباره ضیافت شکل گرفت و پیامبر (صلی الله علیه و آله) پس از دعوت به اسلام فرمود: «فأيكم يؤازرنی علی هذا الأمر علی ان یکون أخی و وصیّی و خلیفتی فیکم؟[1] کدامیک از شما مرا در این کار یاری خواهد داد تا برادر و وصیّ و جانشین من در میانتان باشد؟» و این تنها علی (علیه السلام) بود که پذیرفت و پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز وی را برادر و وصیّ و جانشین خود معرفی نمود.
ابن تیمیه بدون توجه به اینکه این روایت طرق صحیحی دارد، به راوی روایت منقول در تاریخ طبری، یعنی ابو مریم کوفی، اشکال می‎کند و می‎گوید: «مجمع علی ترکه و قال احمد لیس بثقة و اتهمه ابن المدینی بوضع الحدیث.[2] همه بر ترک (روایات) وی اجماع دارند و احمد وی را ثقه ندانسته و ابن مدینی او را به جعل حدیث متهم نموده است.»
امّا باید دانست که تقریبا هیچ کدام از روات صحیح مسلم و بخاری، سالم نیستند، مگر به‎ندرت! فلذا اگر قرار باشد طبق مبنای ابن تیمیه پیش برویم، فقه و دینی برای اهل سنت باقی نخواهد ماند!
ثانیا ابو مریم هم نه تنها توسط ابن عقدة[3] و ذهبی[4] تایید شده، بلکه علت ضعف وی را شیعه بودن وی بیان نموده‎اند که قطعا این سبب ضعف نخواهد بود. چنانکه ده‎ها نفر از راویان صحیح مسلم و بخاری شیعه و مورد تأیید علمای اهل سنت اند.[5] ثالثا این حدیث را متقی هندی، اسکافی و خفاجی صحیح دانسته‎اند.[6] و بلکه این حدیث در مسند احمد توسط رواتی نقل شده‎است که در وثاقت آنان نزد اهل سنت، حرفی نیست.[7]

پی‎نوشت:
[1]. طبری، تاریخ الأمم و الملوک: ج2 ص63.
[2]. ابن تیمیه، منهاج السنة: ج4 ص81و82.
[3]. ابن حجر العسقلاني، لسان المیزان: ج4 ص42.
[4]. ذهبی، میزان الاعتدال: ج2 ص631و 640.
[5]. رج المراجعات: ص137-233، الطبعة سنة 1426ق.
[6]. رج علامه امینی، الغدیر: ج2 ص280.
[7]. احمد بن حنبل، مسند احمد: ج1 ص111.

آدرس‎ها از کتاب سید جعفر مرتضی، الصحیح من سیرة الامام علی (علیه السلام): ج2 ص11-13، نشر ولاء المنتظر.

نویسنده: سلام