در سال 1345 هجری قمری در شهر پیشاور پاکستان مجلس مناظره ای بین تنی چند از علمای اهل سنت و عالم برجسته شیعی سلطان الواعظین شیرازی برگزار گردید که طی آن شش نفر از تجار سرشناس و خوانین با نفوذ پاکستان از عقائد باطل خود دست برداشته و به ریسمان محکم الهی چنگ زدند. این نوشتار بخشی از این واقعه است .

شیخ یا عالم اهل سنت خطاب به سلطان الواعظین :
آیا این کار شما درست است که مرتباً خال المۆمنین معاویه را لعنت می کنید؟ دلیل شما بر کفر معاویه و یزید که از خلفای بزرگ اسلام می باشند، چیست؟

سلطان الواعظین :
خال المومنین بودن معاویه روی چه ملاکی است؟

شیخ:
چون خواهر معاویه ، زوجه رسول خدا و ام المومنین بوده است پس معاویه برادر مادر مۆمنان یعنی دایی مۆمنان است.
 
سلطان الواعظین :
آیا عایشه ام المۆمنین نبوده است؟
اگر چنین است؛ پس چرا به محمد بن ابوبکر، خال المۆمنین نمی گویید؟

سپس رو به شیخ و سایرین کرد و گفت :
اجازه دهید جوابش را خودم بدهم؛ چون محمد از شیعیان خالص بود و به دست معاویه به شهادت رسید! [1]

و جالب اینجاست که حتی عبدالله بن عمر که برادر حفصه زوجه رسول خدا بود را خال المومنین نام نگذاشتند ضمن اینکه این مساله نیز مسلم است که معاویه این صفت را برای فریب عوام برای خود قرار داد.
حالا چطوری میشه یه نفر که دشمن پیامبر محسوب میشه و پیامبر اونو رو لعن کردن بشه دایی مومنان!

اینو باید از آقایون پرسید ؟

و اما قصه از این قرار بود که :

پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله ) در یکی از سفرها شنیدند که دو تن از کاروانیان، صدا به غنا بلند کرده اند و شعر می خوانند و به آواز، پاسخ یکدیگر را مى دهند. دستور دادند تا آن دو را شناسایی کنند. 
پس از بررسی، معلوم شد معاویه بن ابی سفیان و عمرو بن عاص هستند.

در این هنگام پیامبر دستانش را بلند کرده و عرضه داشتند : بار خدایا! این دو را در فتنه واژگون نما و به سوی جهنم روانه ساز. [2]

منابع :

[1] شهابی در شب ، دکترضیاء توحیدی ، ص149 – 152

[2] مسند، احمد بن حنبل، ج 4، ص 421 و کتاب صفین، ص 246