پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابن تیمیه وقتی به حدیث «من زارنى بعد مماتى فكأنما زارنى في حياتى هر کس مرا بعد از مرگم زیارت کند، چنان است که مرا در زمان حیاتم زیارت کرده است» می‌رسد، بدون دلیل این حدیث را جعلی می‌داند.[1] در این نوشته مختصر ثابت می‌کنیم که عناد ابن‌ تیمیه باعث شده است که این حدیث را جعلی بداند. و گرنه حدیث از حیث سندی مشکلی ندارد.
این حدیث در چندین کتب اهل سنت نقل شده است. و ذهبی و دیگر علمای اهل سنت در کتاب خود درباره این حدیث می‌گویند: «اسناد این حدیث دارای بهترین سند است».[2] محمد شوکانی بعد از ذکر این حدیث می‌گوید: «این حدیث از احادیثی است که جواز زیارت قبور را ثابت می‌کند».[3]
اطلاعات بیشتر درباره جواز زیارت قبر پیامبر اکرم در پاورقی موجود است.[4]

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه، مجموع الفتاوى ج 27 ص 185، دار النشر : مكتبة ابن تيمية ، الطبعة : الثانية ، تحقيق : عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي
[2]. ذهبی، تاريخ الإسلام  ج 11 ص 213 ، دار النشر : دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت - 1407هـ - 1987م ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : د. عمر عبد السلام تدمرى؛ حسن الوفائي الشرنبلالي، نور الإيضاح  ج 1 ص 153،دار النشر : دار الحكمة - دمشق – 1985
[3]. محمد الشوکانی، نيل الأوطار ج 5 ص 178، دار النشر : دار الجيل - بيروت – 1973
[4]. «مشروعیت زیارت قبور اولیای الهی» و «آیا زیارت قبور، امری مشروع است؟»