پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قفاری که یکی از سرشناسان وهابی است در کتاب معروف خود درباره منشا امامت چنین می‌گوید: «ابن سبأ نخستین کسی بوده است که گفته است امامت علی (علیه السلام) واجب است و برائت از دشمنان علی را آشکارا مطرح کرد و با آنان دشمنی کرد و آنها را کافر دانست».[1]
در پاسخ به این گفتار ذکر چند نکته الزامی است.
نکته اول: درباره شخصیت دروغین ابن سبا قبلا بحث شده است و لذا لزومی به تکرار نیست.[2]
نکته دوم: منشأ امامت را باید خود پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) دانست. ایشان برای جانشینی و رهبری بعد از خود شخصی را معرفی کرده است و آن شخص هم علی (علیه السلام) بوده است. به طور اختصار به چند دلیلی که امامت امام علی(علیه السلام) را ثابت می‌کند، می‌پردازیم.
دلیل اول: آیه انذار. نخستین مرحله از دعوت علنی اسلام پس از بعثت پیامبر(صل الله علیه و اله و سلم) با دعوت عشیره و خویشاوندان به توحید آغاز گردید، آنجا که خداوند می‌فرماید: «وَأ‌َنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأ‌َقْرَبینَ [شعرا/ 214] خویشان نزدیک خود را بترسان و هشدار بده.» در آغاز بعثت، پیامبر اکرم (صل الله علیه و اله و سلم) خویشان نزدیک خود را جمع نمود و رسالت خویش را به اطلاع آنها رسانید و آنها را به پذیرش دعوتش فرا خواند و فرمود: کیست که از میان شما مرا در انجام دادن این رسالت یاری دهد تا برادر من و وصی من و جانشین من در میان شما باشد؟» در آن میان علی(علیه السلام) برخاست و گفت: من یا رسول‌الله، پیامبر اکرم سخن خویش را تکرار فرمود. دوباره علی(علیه السلام) فرمود: من یا رسول‌الله، آنگاه پیامبر(صل الله علیه و اله و سلم)فرمود: این (علی) برادر من، و وصی من و جانشین من در میان شماست». این روایت در چندین کتب اهل سنت ذکر شده و هیثمی این روایت را صحیح می‌داند.[3]
دلیل دوم: آیه تبلیغ. «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ‏ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ [مائده/17] اى پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، كاملًا (به مردم) برسان‏» در کتب مورد تایید اهل سنت آمده است که این آیه در مورد امامت علی (علیه السلام) در روز غدیر خم نازل شده است: سیوطی در کتاب خود چنین می‌نویسد که: «اى پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است‏ یعنی در روز غدیر خم ولایت علی را برای مردم ابلاغ کن».[4]
قفاری خودش را به خواب زده است و این همه آیات و روایاتی را که به صراحت مساله جانشینی امام علی (علیه السلام) را بعد از پیامبر اکرم بیان می‌کند، نادیده گرفته است و سعی در انکارشان دارد. واضح است که قبول امامت به معنای خط بطلان بر روی تمامی عقاید آنان می‌باشد و این چیزی است که آن‌ها همیشه از آن فرار می‌کنند.

پی‌نوشت:

[1]. ناصر بن عبدالله القفاری، اصول مذهب شیعه ج 2 ص 792.
[2]. «شيعه و عبدالله بن سبا؟!» و «آيا پايه گذار مكتب حقه شيعه عبدالله بن سبا است؟»
[3]. هیثمی، مجمع الزوائد، ج 9 ص113، المحقق: حسام الدين القدسي، الناشر: مكتبة القدسي، القاهرة، عام النشر: 1414 هـ، 1994 م، عدد الأجزاء: 10
[4]. سیوطی، الدر المنثور، ج 3 ص117، دار النشر: دار الفكر، بيروت، 1993؛ شوکانی، فتح القدير ج2 ص60، دار النشر : دار الفكر، بيروت.