پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیت با استدلال به آیاتی که اهل‌سنّت در شأن ابوبکر به آن استناد کرده‌اند، به مقابله با شیعیان پرداخته و در مقابل شیعیان که قائل به برتری فوق‌العاده امیرالمومنین (علیه السلام) می‌باشند، با بها دادن بیش از حدّ به ابوبکر و زیاده‌روی در تعریف، او را شایسته خلافت و جانشینی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) دانسته و بدین شکل در پی لوث نمودن مسئله غصب خلافت و بر حق بودن جانشینی امیر مومنان (علیه السلام) می‌باشند. از این رو ما در این مقاله سعی در یادآوری نمونه‌ای از فضائل علی (علیه السلام) و نقد استدلال طرف مقابل داریم.

همه می‌دانیم که آیه مورد استدلال اهل‌سنّت و وهابیت در فضیلت و برتری ابوبکر، آیه چهلم از سوره توبه می‌باشد که در ادامه آن را مورد برسی قرار خواهیم داد؛ قبل از پرداختن به آن در ابتدا فرض را بر آن می‌گذاریم که این آیه از قرآن در شأن ابوبکر نازل شده و فضیلتی نیز برای او به حساب آید، امّا سوال این‌جاست که آیا در قرآن در شأن امیرالمومنین آیه‌ای آمده است یا نه؟ قطعا پاسخ مثبت خواهد بود و همگان بر این موضوع اتّفاق نظر دارند که آیاتی از کلام الله مجید در شأن امیرالمومنین (علیه السلام) نازل شده است و از جمله آن‌ها آیه 207 از سوره مبارکه بقره می‌باشد: «وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْرِ‌ي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْ‌ضَاتِ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ رَ‌ءُوفٌ بِالْعِبَادِ [بقره/207] و از میان مردم کسی است که جان خود را برای طلب خشنودی خدا می‌فروشد و خدا نسبت به (این) بندگان مهربان است».

جا دارد این سؤال پرسیده شود که آیا فضیلت ابوبکر بالاتر است که در غار، مصاحب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده یا امیرالمومنین (علیه السلام) که در بستر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در شهر مدینه خوابیده، در حالی که چهل نفر از مردان قبائل مختلف برای کشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هم‌پیمان شده بودند و ایشان این خطر را به جان خرید تا این‌که این آیه در شأنشان نازل گردید؟

امیرالمومنین (علیه السلام) در حالی در بستر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آرمید که یقین داشت در صبح‌گاهان، قریشیان حمله کرده و به گمان این‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در بستر است، شمشیری بر او فرود آید و جانش به خطر اُفتَد، این در حالی است که مصاحبت ابوبکر در غار ثور هیچ‌گونه خطری برای او نداشته و اگر کفار قریش به درون غار می‌آمدند، خطر، فقط و فقط متوجه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بود چرا که از ابتدا هم فقط به دنبال ایشان بودند و در هیچ‌جای تاریخ ذکر نشده است که مثلا ابوبکر در مخفی نمودن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقشی داشته باشد.

و امّا استدلال وهابیت و اهل‌سنّت به آیه غار و نقد آن:
با توجه با عبارت «يَقُولُ لِصَاحِبِهِ» که در آیه آمده است، وهابیت و اهل‌سنت استدلال کرده‌اند که خداوند ابوبکر را «صاحب؛ همنشین» پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نامیده و این نهایت برتری و فضیلت ابوبکر را می‌رساند! ما نیز در نقد استدلال ایشان مطالبی را بیان می‌کنیم و قضاوت را به نظر خوانندگان محترم محول می‌نمائیم: ما استدلال خود را با این پرسش آغاز می‌کنیم که: آیا ارزش و جایگاه مسجدالحرام و مجاورت با خانه‌ی خدا (کعبه) بالاتر است یا غار؟ ابوجهل بارها و بارها در مسجدالحرام در کنار پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است. اگر صرف مصاحبت، فضیلت باشد، می‌بایست فضیلت ابوجهل به مراتب بیشتر و بالاتر از دیگران باشد و باید او و دیگر کفاری که با پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در چنین محلی همنشین بودند، به آن افتخار کنند. آیاتی از قرآن مجید نیز همنشینی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و افراد با ایمان با دیگران را یادآور شده است: «قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ يُحَاوِرُ‌هُ أَكَفَرْ‌تَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَ‌ابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَ‌جُلًا [کهف/37] دوست وی -در حالی که با او گفتگو می‌کرد- گفت: آیا به خدایی که تو را از خاک، و سپس از نطفه آفرید، و پس از آن تو را مرد کاملی قرار داد، کافر شدی؟» و «وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ [تکویر/22] مصاحب شما (پیامبر) مجنون نیست».