پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با وجود دلایل و اسناد فراوان در کتاب‌های اهل‌سنت و وهابیت مبنی بر دستور یزید بن معاویه در به شهادت رساندن امام حسین (علیه السّلام) و مشخص بودن نام مسبّبان، دست‌اندرکاران، فرماندهان، همراهان و قاتلان واقعه‌ی کربلا در تاریخ، اما از آنجا که کار وهابیت جز شبهه‌افکنی، عوام‌فریبی و فرافکنی نیست، باز هم همچون همیشه دست پیش را گرفته و به جای اعتراف به جنایات بنی‌امیه و بزرگانشان، به متهم نمودن دیگران پرداخته و در شبهه‌ای مضحک، شیعیان را مسبّب شهادت امام حسین (علیه السّلام) دانسته و کوشیده‌اند دامن بزرگان خود را از این لکّه‌ی ننگ تاریخی پاک سازند. با این مقدمه به برخی جملات آنان در راستای متهم نمودن شیعیان که معمولا با رنگ و لعاب‌های گوناگون طرح می‌شود، اشاره می‌کنیم: شیعیان، خودشان به امام حسین (علیه السّلام) نامه نوشته او را دعوت کرده و چون او را به سوی کوفه کشاندند، به او نیرنگ زده، از یاری‌اش خودداری نموده، با او دشمنی ورزیده و نهایتا او را کشته و از آن روز تا کنون خودشان بر او گریه و عزاداری کرده و بر سر و سینه‌ی خود می‌زنند. روند جوسازی، شبهه‌افکنی و اهانت به شیعیان در این روزگاران به جایی رسیده که امروز در سایت‌های وهابیت، آشکارا و با زشت‌ترین عبارات، شیعیان را مورد خطاب قرار داده و می‌گویند: ای رافضی‌ها! چرا حسین را دعوت کردید و وعده‌ی یاری او را دادید، ولی به او نیرنگ زدید و او را کشتید؟ و یا به روایاتی از زبان امام حسین (علیه السّلام) خطاب به لشکریان عمر سعد در کربلا استناد می‌کنند و سپس با سوء استفاده از آنها می‌گویند: منظور از این جملات، شیعیان می‌باشند. استناد به شکایت‌ها و گلایه‌های اهل‌بیت (علیهم السّلام) نسبت به اهالی کوفه، در حالی که هیچ تصریحی به نام شیعه در این روایات نشده است. نظرات و عبارات افرادی همچون: بخاری، ابوحامد غزالی، ابن عربی مالکی، ابن تیمیه، ابن کثیر، ابن خلدون که کوشیده‌اند به شکل‌های گوناگون دامن یزید را از خون امام حسین (علیه السّلام) تطهیر نمایند.

پاسخ:

- شیعه کیست؟ دشمنان اهل‌بیت (علیهم السّلام) یا پیروان آنها؟ نخست وهابیت تعریفی از شیعه و غیر شیعه برای ما ارائه کنند تا بر اساس آن بگوییم چه کسانی قاتل امام حسین (علیه السّلام) بوده‌اند و چه کسانی دوست و یاور. اگر در فرهنگ و قاموس آنان شیعه همان پیروان و هواداران ابوسفیان، معاویه و یزیدیان اند و صدور فرمان قتل امام حسین (علیه السّلام)، اطاعت از یزید و دیگر آمران این فرمان، شرکت در سپاه یزید و عمر سعد، خیانت، نیرنگ، بستن راه و آب بر امام حسین (علیه السّلام) و یاران و فرزندانش، پشت کردن به امام معصوم (علیه السّلام)، شکستن دل زن‌ها و بچه‌های حضرت، به کار بردن کلمات زشت و ناروا، شمشیر کشیدن به روی امام معصوم (علیه السّلام) و یارانش و در نهایت به شهادت رساندن آنان و به اسارت بردن زن‌ها و فرزندان آنها می‌باشد؛ آری، در آن صورت می‌توان گفت قاتلان امام حسین (علیه السّلام) و کسانی همچون: عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد، ابن سنان، حرمله بن کاهل اسدی، شمر بن ذی الجوشن، شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر، خولی بن یزید، سنان بن انس نخعی و دیگر سپاهیان و دشمنانی که در لشکر عمر سعد و هواداران یزید بن معاویه وجود داشتند، شیعه بودند و کسانی همچون امام حسین (علیه السّلام)، فرزندان آن حضرت همچون علی اکبر (علیه السّلام)، امام سجاد (علیه السّلام)، علی اصغر (علیه السّلام)، قمر بنی هاشم (علیه السّلام)، قاسم بن الحسن (علیهما السّلام)، حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و دیگر شهدای کربلا شیعه نبوده و هر نامی که وهابیون می‌پسندند برای مذهب آن بزرگواران بگذارند. اما اگر شیعه را به معنای پیرو محض، عاشق دلداده، دوستدار حقیقی و راستین، گوش به فرمان بی چون و چرای امام معصوم بدانیم که حاضر است جان، مال، عرض، آبرو، قطره قطره خون خود، فرزندان و همه عزیزان خود به همراه تمام هست و نیست خود را در طبق اخلاص گذارده و یک‌جا پیشکش امام، مولا و مقتدای خود نماید، در آن صورت این تهمت از خنده‌دارترین طنزهای تاریخ خواهد بود. آری، شیعه‌ی واقعی کسی است که از زبان رئیس مذهب و مکتبش، امام صادق (علیه السّلام) چنین توصیف شده: شیعه بودن به زبان نیست که کسی به زبان بگوید من شیعه‌ام، ولی در رفتار و کردار با ما مخالفت کند؛ شیعه همیشه با زبان و دل همراه ماست.[1] شیعیان ما جزئی از مایند که از زیاده‌ی گل خلقت ما خمیر شده‌اند؛ در غم‌ها و سختی‌های ما غمگین و در شادی‌ها و راحتی‌های ما نیز شریکند تا جایی که اگر کسی بخواهد یکی از ما اهل‌بیت (علیهم السّلام) را ببیند می‌تواند او را ببیند و به ویژگی‌های ما پی‌ببرد.[2]

- شیعیان آل ابوسفیان، قاتلان امام حسین (علیه السّلام)؛ با تعریف طنز آلودی که در طرح شبهه از «شیعه» ارائه شد در کلام خود آن حضرت نیز قاتلان حضرتش معرفی شده است، آن‌جا که می‌فرماید: «وای بر شما ای شیعیان آل ابوسفیان! اگر دین ندارید و از روز معاد نمی‌‌هراسید، دست کم در دنیای خود آزاد مرد باشید.» آری، اگر مراد از شیعیانی که قاتلان امام حسین (علیه السّلام) بوده‌اند، شیعیان ابوسفیان، یزید و شمر بن ذی الجوشن است، سخن وهابیت درست است که قاتلان امام حسین (علیه السّلام) شیعه بوده‌اند، اما شیعه‌ی خاندان ابوسفیان.

- چرا اهل سنت دفاع نکردند؟؛ وهابیتی که ادعای پیروی از سلف صالح یعنی صحابه و تابعین را دارند و به دروغ، خود را به اهل‌سنت و جماعت می‌چسبانند، به این پرسش ساده پاسخ دهند که اگر به زعم آنان شیعیان، قاتل امام حسین (علیه السّلام) بودند، اجداد آنان که در تعریف آنان اهل‌سنت و جماعت نامیده می‌شوند کجا بودند و چرا نیامدند و دفاع کنند و در برابر شیعیانی که قصد کشتن امام حسین (علیه السّلام) را داشتند بایستند و در رکاب آن حضرت بجنگند و مانع از وقوع چنان فاجعه‌ای شوند؟! مگر آن که بخواهند به این حقیقت اعتراف کنند که اساسا در آن زمان چیزی به نام اهل‌سنت وجود نداشته و تا ده‌ها سال پس از عصر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای پیروان خلفا از واژه‌های همچون: «شیعة عثمان» در برابر «شیعة علیّ» استفاده می‌شده[3] و واژهایی همچون: «سنّی»، «أهل السّنّة» و «أهل السّنّة و الجماعة» اثری یافت نمی‌شود و ابن تیمیه نیز ناخواسته در متن‌های خود به آن اشاره نموده است.[4]

پی‌نوشت:

[1]. وسائل الشیعة، شیخ حر العاملی، مؤسسه آل البیت، قم، ج 15، ص 247.
[2]. الأمالی، شیخ صدوق، مؤسسه بعثة، قم، ص 299.
[3]. أخبار المدینة، نمیری بصری، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 2، ص 162.
[4]. منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه حرّانی، مؤسسه قرطبة، مصر، ج 4، ص 132.