پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ چند مدت پیش عقیل هاشمی یکی از کارشناسان شبکه وهابیت درباره بدعت بودن بنای بر آثار به آیه‌ای از قرآن متوسل شد، عقیل می‌گفت در قرآن آمده است: « ساخت گنبد و بارگاه بر قبور عادت ستمگران است» عقیل برای مدعای پوچ خود به این آیه استناد کرد «قالَ الَّذينَ غَلَبُوا عَلى‏ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجداً [کهف/21] این شخص آیه را چنین تفسیر به رای کرد که: «ستمگرانی که بر امر مسلمانان غالب بودند گفتند که برای اصحاب کهف مسجدی بسازید». در پاسخ به این تفسیر به رای باید چند نکته گفت:

نکته اول: اصل آیه با ترجمه این است که: «وَ كَذلِكَ أَعْثَرْنا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ لا رَيْبَ فيها إِذْ يَتَنازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْياناً رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قالَ الَّذينَ غَلَبُوا عَلى‏ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً.[کهف/21] و اينچنين مردم را متوجّه حال آنها كرديم، تا بدانند كه وعده خداوند حقّ است؛ و در پايان جهان و قيام قيامت شكّى نيست! در آن هنگام كه ميان خود درباره كار خويش نزاع داشتند، گروهى مى‏‌گفتند: «بنايى بر آنان بسازيد پروردگارشان از وضع آنها آگاهتر است!» ولى آنها كه از رازشان آگاهى يافتند گفتند: «ما مسجدى در كنار (مدفن) آنها مى‏‌سازيم.»

چیزی که اکنون باید مشخص کنیم این است که ضمیر در این جمله «آنها كه از رازشان آگاهى يافتند گفتند ما مسجدى در كنار (مدفن) آنها مى‏‌سازيم» به چه کسانی بر می‌گردد مشرکین یا مسلمانان؟ یعنی مسلمانان گفتند ما مسجدی بر مدفن اصحاب کهف بنا کنیم یا غیر مسلمانان؟

علامه طباطبایی در ذیل این قسمت آیه می‌گوید: «اين جمله نقل كلام موحدين است، شاهدش اين است كه گفتند مسجدى بنا كنيم، و نگفتند معبدى. چون مسجد در عرف قرآن محلى را گويند كه براى ذكر خدا و سجده براى او مهيا شده است، و قرآن بتكده و يا ساير معابد را مسجد نخوانده هم چنان كه خداوند در سوره حج، مسجد را در مقابل صومعه و بيع و صلوات قرار داده و فرموده: «وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثيرا [حج /40 ]و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسيله بعضى ديگر دفع نكند، ديرها و صومعه‏‌ها، و معابد يهود و نصارا، و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده مى‏‌شود، ويران مى‏‌گردد».[1] البته دیگر علمای اهل سنت هم قائل هستند که این جمله را مسلمانان گفته‌اند.[2]

نتیجه: زیارت قبول امری جایز است و این آیه یکی از آیاتی است که مشروعیت زیارت قبور را ثابت می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. طباطبایی، الميزان فى تفسير القرآن، ج‏13، ص: 267، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ مدرسين حوزه علميه قم، 1417 ه.ق‏
[2]. زحيلى وهبة بن مصطفى‏، التفسير المنير فى العقيدة و الشريعة و المنهج‏ ج 15 ص 226، ناشر: دار الفكر المعاصر، بيروت، دمشق‏، 1418 ه.ق.
سمرقندی، بحر العلوم، ج‏2، ص: 342، ناشر: دار الفكر، مكان چاپ: بيروت‏، نوبت چاپ: اول‏، تحقيق: ابو سعيد عمر بن حسن عمروى‏
سیوطی، تفسير الجلالين ج1 ص383، دار الحديث، القاهرة، الطبعة الأولى