پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امروزه پیروان وهابیت با وجود این همه روایات صحیح‌السند بر اساس مبانی رجالی خودشان (که صد البته ما آنها را صحیح ندانسته و دروغی بیش نمی‌دانیم) شاهدیم که همچنان در تنور اختلاف دمیده و موضوع تحریف قرآن را به شیعیان نسبت داده و مدعی هستند شیعه معتقد به تحریف قرآن و وجود قرآنی دیگر متفاوت از قرآن سایر مسلمانان است، امّا از روی تقیه، اعتقاد خود را مخفی می‌نمایند! متأسفانه شبهه‌پراکنی‌ها و اتّهامات وهّابیت که به قدری در جامعه اهل‌سنت رواج یافته که باور مردم عوام نیز گشته و هر چه علمای شیعه در نفی این اتّهام می‌کوشند، وهّابیون کوردل با بی‌اعتنایی می‌گویند: «همه این سخنان از روی تقیه است و ما می‌دانیم شما در درون به قرآن دیگری اعتقاد دارید!» 

گرچه پاسخ این گروه، همان است که قرآن کریم می‌فرماید: «[روم/53] تو نمی‌توانی هدایت کننده نابینایان گمراه باشی». امّا اینان به این هشدار توجّه داشته باشند که سخنان آنها، بهترین دستاویز و مستمسک مستشرقان و دشمنان اسلام برای حمله به قرآن شریف گردیده و باعث فرصت‌طلبی دشمنان اسلام شده و دانسته یا نادانسته آب به آسیاب دشمن می‌ریزند. به عنوان نمونه گارین دیتاسی در سال 1842 میلادی؛ با استناد به روایاتی که اندکی پیش از کتب اهل‌سنت به برخی از آنها اشاره نمودیم، پس از 18 سال تلاش (چنان که خود وی ادعا کرده) مجموعه‌ای از سوره‌هایی که به زعم وی از قرآن حذف شده را در مقاله‌ای منتشر نمود، سپس این متن به آلمانی و در سال 1913 توسط دبلیو کلایر تیسدال به انگلیسی ترجمه شد. امید است این فرقه و رهروانش روزی به خود آمده و از خواب غفلت بیدار شده و به آغوش اسلام راستین که همانا اسلام اهل‌بیت (علیهم السّلام) است باز گردند.

اجماع شیعه در سلامت قرآن از هر گونه تحریف؛ در ابتدا لازم است به این نکته تصریح کنیم که اگر بناست اعتقادات یک مذهب درباره موضوعی بیان شود باید به آراء و نظرات علما و ارکان علمی آن مذهب مراجعه شود؛ درباره موضوع تحریف قرآن کریم تمام علمای شیعه از ابتدا تا انتها بر این موضوع متفق‌اند که قرآن کریم، معجزه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است و طبق وعده تخلف ناپذیر الهی از هرگونه تحریف و دستبرد مصون بوده و خواهد بود؛ به عنوان نمونه به تصریح چند تن از علمای بزرگ شیعه اشاره می‌کنیم: مرحوم شیخ صدوق که علمای شیعه از او به عنوان شیخ المحدثین یاد می‌کنند درباره اعتقاد شیعه به قرآن کریم این‌گونه می‌فرماید: «اعتقاد ما بر این است که قرآنی که خداوند بر پیامبرش نازل فرموده همان قرآنی است که اکنون میان مردم موجود است و تعداد سوره‌های آن 114 عدد می‌باشد؛ نه بیشتر، نه کمتر.»[1] مرحوم سید مرتضی مشهور به علم الهدی درباره موضوع تحریف قرآن کریم فرموده: «قرآنی که امروز در اختیار ماست، همان قرآنی است که در زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)جمع‌آوری گردیده است.»[2] علامه حلّی می‌فرماید: «هیچ تقدیم، تأخیر و تغییری در قرآن اتفاق نیافتاده است.»[3] همچنین علّامه شرف‌الدین در مورد بحث تحریف قرآن می‌فرماید: «به شیعیان نسبت داده شده که آنها قائل به تحریف قرآن هستند و آیات و کلماتی از قرآن کریم را حذف شده می‌دانند و...؛ در پاسخ می‌گویم: از چنین گفتاری به پیشگاه خداوند پناه برده و از چنین سخنی بیزاری می‌جویم. هر کس این اعتقاد را به مذهب شیعه نسبت دهد یا جاهل به مذهب ماست و یا می‌خواهد به ما تهمت زند، در حالی که به اعتقاد ما تمام آیات، کلمات، حروف و حتی حرکات و سکناتی که در قرآن ماست به صورت متواتر از طریق اهل‌بیت (علیهم السّلام) برای ما نقل شده است.»[4] آیت‌ الله خوئی می‌فرماید: «حدیث تحریف قرآن، حدیث خرافی و خیالی است و کسی قائل به آن نمی‌گردد، مگر آن که عقلش ضعیف باشد و یا در حرفی که می‌زند تأمل و تفکر نکرده باشد.»[5]

آری، تفاوت روایات شیعه و سنّی در این موضوع آن است که اگر در موردی هم روایت ضعیفی در برخی کتب شیعه دیده می‌شود، بخشی از آنها که برگرفته از کتاب‌های روایی اهل‌سنت است؛ علمای شیعه به صراحت حکم به ضعف و عدم اعتبار آنها نموده و اگر روایتی از منابع شیعی هم باشد آن را تضعیف و رد نموده و هرگز قائل به چنین روایاتی نشده و همواره تصریح به سلامت قرآن کریم از هرگونه تحریف نموده‌اند؛ در حالی که وهّابیت انبوهی از این گونه روایات را در کتاب‌های به اصطلاح صحیح خود آورده و هرگونه خدشه و نقد آنها را نیز حرام و بدعت در دین شمارده‌اند.

پی‌نوشت:

[1]. الاعتقادات فی دین الإمامیة، شیخ صدوق، دار المفید للطباعة و النشر و التوزیع، لبنان، ص 84.
[2]. تفسیر مجمع البیان، شیخ طبرسی، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، ج 1، ص 43.
[3]. أجوبة المسائل المهنائیة، حسن بن یوسف العلامة الحلی، خیام، قم، ص 121.
[4]. أجوبة مسائل جار الله، سید عبد الحسین شرف الدین، مطبعة العرفان، صیدا، ص 34.
[5]. البیان فی تفسیر القرآن، سید خوئی، دار الزهراء للطباعة و النشر و التوزیع، بیروت، ص 259.