پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابن تیمیه و وهابیون قائل به بدعت و شرک بودنِ جشن میلاد پیامبر اکرم و دیگر اولیای الهی هستند. ابن تیمیه در این باره می‌گوید: «نوع دوم این بدعت‌ها، اتفاقاتی است که در تاریخ رخ داده و لازم نیست که برای آن مراسم بگیریم؛ اما بعضی‌ها برای آن مراسم می‌گیرند. مثل روز هجدهم ذی الحجة که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در غدیر خم هنگام بازگشت از حجة الوداع، خطبه‌ای خواند و ... چون سلف صالح و اهل بیت روز غدیر را عید نگرفته‌اند. [1] دقیقاً مشابه این حرف را عبدالعزیز بن باز تکرار کرده است. [2]

اما نکاتی درباره گفتار ابن تیمیه:

نکته اول: همانطور که می‌بینید ابن تیمیه علتی بی‌اساس را برای بدعت بودن میلاد نبی ذکر کرده است: «چون سلف صالح و اهل بیت ایام میلاد را عید نگرفته‌اند». اما در پوچ بودن این ادعا باید گفت که: اگر عملکرد و سخن آن‌ها شرعاً حجت باشد، آیا واقعاً عمل نکردن آن‌ها در موضوعی، دلیل بر حرمت است؟ مثلاً صحابه سوار هواپیما نشده‌اند، یا با قاشق غذا نخوردند، اکنون ما اگر بخواهیم از این وسایل استفاده کنیم آیا بدعت انجام داده‌ایم؟ کدام عاقلی می‌گوید استفاده از هواپیما و قاشق بدعت است؟

نکته دوم: اما در کج فهمی وهابیون همین بس که معنای شرک و بدعت را نفهمیده‌اند و لذا مسلمانان را محکوم به شرک می‌کنند. معنای شرک چیست؟ آنچه شرک است:
- عبادت غیر خداست. قرآن می‌فرماید: «وَ مَنْ یَدْعُ مَعَ اللّهِ إِلهاً آخَرَ. [مومنون/۱۱۷] و هر کس معبود دیگری را با خدا بخواند- و مسلّماً هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت» پس مراد از این که غیر خدا را نخوانید آن است که غیر خدا را به عنوان خداوند نخوانید. شیعه هیچ وقت پیامبر اکرم را عبادت نمی‌کند. کدام عاقلی می‌گوید که جشن گرفتن برای بزرگان دین به معنای پرستش آنان است؟
-ایمان به قدرتی مستقل از قدرت خدا شرک است، ولی استمداد از قدرت‌ها با توجه به اینکه همه چیز را از خدا بداند مانعی ندارد. قرآن می‌فرماید: «فَأَنْفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْراً بِإِذْنِ اللّهِ وَ أُبْرِئُ الاکْمَهَ وَ الابْرَصَ وَ أُحْیِ الْمَوْتی بِإِذْنِ اللّهِ [آل عمران/۴۹] من نشانه‌ای از طرف پروردگار شما، برایتان آورده‌ام من از گِل، چیزی به شکل پرنده می‌سازم سپس در آن می‌دمم و به فرمان خدا، پرنده‌ای می‌گردد. و به اذن خدا، کورِ مادرزاد و مبتلایان به برص [پیسی] را بهبودی می‌بخشم.» در این آیه حضرت عیسی به اذن و قدرت خدا مردگان را شفا می‌داد. شیعه هیچ وقت برای پیامبر اکرم و دیگر بزرگان دین قدرتی مستقل فرض نمی‌کند، چرا بعضی نا آگاهان این طور خیال می‌کنند؟ کدام عاقلی می‌گوید که جشن گرفتن برای بزرگان دین به معنای قدرتی مستقل فرض کردن برای آن‌هاست؟

برای کسب اطلاع بیشتر به آدرس پاورقی رجوع کنید. [3]

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه، اقتضاء الصراط لمخالفه اصحاب الجحیم، ج 2 ص 618، با تحقیق ناصر عبد الحکیم العقل، چاپ مکتبه الرشد ریاض
[2]. مجموع فتاوی و مقالات متنوعة، ج 1، ص 183
[3].آیا برگزاری مراسم جشن و عزادرای برای بزرگان بدعت است؟