پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در دنیای امروز یکی از اهدافی که جامعه غرب مجدّانه آن‌را دنبال می‌کند و برای رسیدن به آن از پرداخت هیچ هزینه‌ای فروگذار نمی‌کند مسألۀ اسلام‌هراسی و اسلام‎ستیزی است که هر چند به طور کامل به این هدف نرسیده اما پیشرفت‌های شایانی داشته است. در این میان آن‎چه به وصول زودتر جامعه فاسد غرب به مطلوبشان کمک می‌کند به وجود آمدن موج‌های گسترده‌ای از تشکل‌های به ظاهر اسلامی است که با نام‌های مختلف در حیطه جغرافیای اسلام خود نمایی می‎کنند. می‌توان گفت خطری که این جمعیت‌های نوظهور برای اسلام و مسلمین ایجاد کرده‌اند بسیار بیشتر از خطری است که از جانب غرب و مخالفین، اسلام را تهدید می‌کند؛ اینها با وارد کردن افکار و عقائدی افراطی و فتوا دادن به احکامی عجیب و عقل‌گریز که برای هر انسانی بسیار دور از ذهن و عقل تلقّی می‌شود، خواسته یا ناخواسته تا به امروز ضربه‌‌های مهلکی بر پیکره اسلام وارد آورده‌اند.

در مواجهه اولیه با احکام و اعتقادات ارائه شده از این گروه‌ها، برای مخاطب این مطلب تداعی می‌شود که ایدئولوژی و عقائد این‌ها خود ساخته و در اصطلاح بدعت به حساب می‌آید؛ اما با مراجعه و تحقیق در منابع صادر کننده این فتاوا، این مطلب به خوبی روشن می‌شود که این افکار عمدتاً زاییدۀ احادیث و روایات مجعول، کذب و دروغی هستند که بنابر مصلحت صاحبان مصانیف و جوامع حدیثی به صحابه یا پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده شده‌اند و قسمت بدتر ماجرا این‌جاست که این جوامع حدیثی از منابع معتبر اهل سنت به‌شمار می‌روند؛ لذا می‌‌توان گفت در به وجود آمدن این گروه‌های افراطی، با این افکار و عقائد دور از عقل و خرد، متهم درجه اول منابع افکاری آن‌ها هستند و تا این منابع موجود باشند و تزکیه و تنزیهی در آن‎ها صورت نگیرد هر عکس‌العملی نسبت به آن‌ها کوتاه مدت بوده و در آینده شاهد وخیم‌تر شدن اوضاع نیز خواهیم بود.

یکی از مسائل مورد فتوای وهابیت، که ما در این نوشتار قصد بررسی آن را داریم، مسأله‌ای است تحت عنوان «جهاد نکاح» که می‎خواهیم ببینیم آیا این فرع فقهی توسط وهابیت به دین اسلام اضافه شده یا این مسأله هم مانند سایر فتاوای این‌چنینی که از آن‌ها صادر شده است در منابع معتبرشان ریشه دارد.

جهاد نکاح، یک فتوای جهادی است که از زنان و دختران خواسته شده تا نیازهای جنسی مجاهدان در  جنگ را بدون در نظر گرفتن پارامتر‎های نکاح شرعی برآورده سازند؛ در این نکاح مدتِ عقد، مهریه، و عدّه مورد توجه نیست، لذا چند نفر می‌توانند در یک روز با یک دختر همبستر شده و به اصطلاح با او ازدواج جهادی کنند. تأسف‌بار تر از این حرکت غیر‌انسانی، استناد این فتوا به بعضی روایات کتب معتبره اهل سنت است که وهابیون به آن استدلال کرده‌اند و قائل به حلیت این کار شده‌اند و وعده بهشت به کسانی می‌دهند که به این کار تن دهند.

در صحیح بخاری آورده است: «عن عبد اللَّهِ رضي الله عنه قال كنا نَغْزُو مع النبي صلى الله عليه وسلم وَلَيْسَ مَعَنَا نِسَاءٌ فَقُلْنَا ألا نَخْتَصِي فَنَهَانَا عن ذلك فَرَخَّصَ لنا بَعْدَ ذلك أَنْ نَتَزَوَّجَ الْمَرْأَةَ بِالثَّوْبِ.[1] از عبد الله بن مسعود روايت شده است كه گفت: با پيامبر (صلی الله علیه و آله) به جهاد رفته بوديم و زنان همراه ما نبودند؛ از حضرت اجازه خواستيم كه خود را اخته كنيم؛‌ ولي پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ما را از اين‌‌كار نهی فرمودند؛ سپس اجازه‌ دادند كه ما مردان با يك زن ازدواج كنيم و به عنوان مهريه به او يك لباس بدهيم». در صحیح مسلم هم روایتی با همین مضمون و با اندکی تغییر در بعض از الفاظ ذکر شده است.[2]

این روايت مربوط به یکی از غزوات پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است که در متن روایت با جمله «نَغْزُو مع النبي صلى الله عليه و سلم» به آن تصریح شده است و به خوبی فهمیده می‌شود که موضوع روایت مربوط به مسأله‌ای از مسائل مختص به جنگ است، که مسلمین در جنگ به خاطر دفع وسوسه‌های شیطانی و کنترل نفس از پیامبر درخواست می‌کنند به آن‌ها اجازه دهند که خود را اخته کنند.[3] در ادامه روایت با جمله «لیس معنا نساء» به این مطلب اشاره دارد که حداکثر دو زن در این سفر با ما بوده‌اند چون کلمه «نساء» جمع است و اشاره دارد به این‌که در این سفر تعداد زن‌هایی که با ما بوده‌اند بیش از دو زن نبوده است، چون اگر کلمه «نساء» را جمع به حساب بیاوریم، و این مطلب را لحاظ کنیم که حداقلِ تعداد جمع در عربی سه نفر است، آن‌گاه به این نتیجه می‌رسیم، تعداد زنان حاضر در این غزوه حداکثر دو نفر بوده‌اند. سپس در ادامه روایت می‎گوید «رخصّ لنا» که این جمله اشاره دارد به این‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) چیزی را که تا به حال بر ما حلال نبوده و رخصت نداشته، رخصت فرمودند و اجازه انجام آن‌را دادند، پس قطعا منظور از این‌چنین ازدواجی در روایت، ازدواج شرعی متعاهد بین مسلمین نبوده، بلکه ازدواج و نکاحی منظور است که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برای اولین بار آن‌را در این‌جا تشریع کردند و اجازه انجام آن‌را دادند.[4]

با این مقدمه در توضیح عبارات روایت، می‌بینیم مستفاد از آن همان چیزی است که مطلوب وهابیت شمرده می‌شود و از آن تعبیر به «جهاد نکاح» می‌کنند؛ پس مشخص شد اگر جمعیتی در جنگ به یک زن در یک روز بدون لحاظ عدّه و سایر محرمات نکاح، تجاوز کردند و دیگران را هم ترغیب به این‌کار کردند، از حیث شرعی کاری مطابق با روایت صحیح بخاری انجام داده‌اند و اگر قرار باشد برای این کار زشت و غیر انسانی کسی را سرزنش کرد در درجه اول این سرزنش متوجه صاحبان این منابع می‌شود که به هر دلیلی از نسبت دادن چنین اقوالی به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) شرم نکرده و چنین اکاذیبی را دست‌مایه مصالح خود قرار داده‌اند و باعث به وجود آمدن چنین فجایع اخلاقی در سطح گسترده بین مسلمین شده‌اند.

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري، صحيح البخاری، بیروت: دار ابن كثير، ج 4 ص 1687.
[2]. مسلم بن الحجاج النیسابوری، صحیح مسلم، بیروت: دار إحياء التراث العربي، ج 2 ص 1022.
[3]. همان.
[4]. ابن حجر العسقلانی، فتح الباری، بیروت: دار المعرفة، ج 9 ص 119.