پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اشکالاتی که وهابیون به شیعه وارد می‌کنند، پوشیدن لباس سیاه است، می‌گویند: «در روایات شیعه از پوشیدن لباس سیاه نهی شده و این لباس به لباس اهل آتش تشبیه شده است. ولی شیعه بر خلاف دستورات روایات عمل می‌کند و در عزاداری ها لباس سیاه می‌پوشد.»

پاسخ:

نخست اینکه روایاتی که از پوشیدن لباس سیاه نهی می‌کند، مطلق نیست و مشروط به شرائطى است. اگر رنگ سياه مطلقا مورد نهی بود، نبايد در بعضى پوشش‌ها استثنا مى‌شد! به عنوان مثال نبايد زنان چادر سیاه بپوشند و یا .... اگر قصد انسان از پوشش اين رنگ، تشبه به دشمنان و اخذ شعارشان باشد اين کار مذموم است اما اگر قصد او از پوشش به عنوان عزا و حزن بر مصيبت سيدالشهداء ‌(عليه السلام) باشد این کار خوب و مورد پسند است؛ زيرا درباره پوشیدن لباس سیاه و اظهار مصيبت و عزا، روایاتی از ائمه (عليهم السلام) وارد شده است.

در روایات می‌خوانیم: « أنَّ بنت أبي سَلَمة تَسَلَّبتْ على حمزة ثلاثةَ أيام، فدعاها رسولُ الله صلى الله عليه وسلم وأمَرَها أن تَنصَّى وتَكتَحِل.[1] دختر ابى سلمه [ربيبه پيامبر] بر حمزه ـكه رضوان خدا بر آنها بادـ سه روز گريست و لباس سياه كه ويژه عزادارى است، پوشيد. سپس رسول خدا (صلى الله عليه و آله) وى را فرا خواند و به وى فرمان داد كه بر موى خويش شانه زند و سرمه در چشم كشد.» در این روايت،‌ واژه «‌تسلبت»‌ به معناى لباس سياه مخصوص عزادارى است كه زنان آن را مى‌پوشيده‌اند. ابن سلام هروي، صاحب غريب الحديث نيز مى‌نويسد: «سلاب، يريد الثياب السود التي تلبسها النساء في المأتم.[2] مراد از سلاب، لباس سياهى است كه زنان در عزادارى آن را مى‌پوشند.» در روایت دیگری هم در کتب اهل سنت است که: «حدثنا عبد الله قال حدثني أبي نا وكيع عن شريك عن عاصم عن أبي رزين قال خطبنا الحسن بن علي بعد وفاة علي وعليه عمامة سوداء[3]. امام حسن (علیه السلام) در عزای پدرش عمامه سیاه پوشید».

نکته دوم: مناسب بودن پوشش سیاه با عزاداری: رنگ سیاه ذاتا حزن آور است. در دنیا، مصيبت ديدگان از همين رنگ استفاده مى‌كنند و حتى دوستان نزديك نيز براى ابراز همدردى با صاحب مصيبت سياه مى‌پوشند و هرچه زمان مى‌گذرد اين رسم منطقى پر رونق‌تر می‌گردد. در روايتی، امام صادق (عليه السلام) به زنانى كه شوهر از دست داده‌اند دستور مى‌دهد كه لباس سياه بپوشند و از پوشيدن لباس‌هاى رنگى خوددارى كنند: «وَعَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ وَلَا تَلْبَسُ الْحَادُّ ثِيَاباً مُصَبَّغَةً وَلَا تَكْتَحِلُ وَلَا تَطَيَّبُ وَلَا تَتَزَيَّنُ حَتَّى تَنْقَضِيَ عِدَّتُهَا وَلَا بَأْسَ أَنْ تَلْبَسَ ثَوْباً مَصْبُوغاً بِسَوَادٍ.[4] امام صادق (عليه السلام) فرمود: زن شوهر مرده جامه رنگى نپوشد و تا سپرى شدن ايام عده از پوشيدن لباس‌هاى رنگين، سرمه زدن، بوى خوش به كار بردن و زينت كردن بپرهيزد؛ اما پوشيدن لباس به رنگ سياه اشكال ندارد.»

نکته سوم: اما روایاتی که از پوشیدن لباس سیاه نهی می‌کند از حیث سندی ضعیف هستند. به راویان این حدیث دقت کنید: «عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَسِّنِ بْنِ أَحْمَدَ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: قُلْتُ لَهُ أُصَلِّي فِي الْقَلَنْسُوَةِ السَّوْدَاءِ فَقَالَ لَا تُصَلِّ فِيهَا فَإِنَّهَا لِبَاسُ أَهْلِ النَّارِ[5] از امام صادق سؤال شد که آیا با کلاه سیاه می‌توان نماز خواند، امام فرمود: با لباس نماز نخوان چرا که لباس اهل آتش است.» در سند این حدیث شخصی به نام"سهل بن زیاد" است که این شحص بنابر گفته شیخ طوسی و دیگر علما ضعیف هست و روایاتش غیر قابل اطمینان.[5]

منابع:

[1]. أبو منصور محمد بن أحمد الأزهري، تهذيب اللغة، ج 12، ص171، تحقيق: محمد عوض مرعب، بیروت: دار إحياء التراث العربي، 2001.
[2] أبي عبيد القاسم بن سلام الهروي، غريب الحديث، ج 1، ص190،‌ تحقيق: محمد عبد المعيد خان، بیروت: دار الكتاب العربي، مجلس دائرة المعارف العثمانية حيدر آباد الدكن الهند، 1384 ه.ق
[3] أحمد بن حنبل، فضائل الصحابة، ج 2، ص600، تحقيق د. وصي الله محمد عباس، بیروت: مؤسسة الرسالة، 1983. ذهبی، سير أعلام النبلاء ج 3، ص267 و ص272، بیروت: مؤسسة الرسالة، 1413. تحقيق: شعيب الأرناؤوط و محمد نعيم العرقسوسي
[4] الميرزا حسين النوري، مستدرك الوسائل، ج 15، ص 361. بیروت: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، 1988
[5] شیخ طوسی، الفهرست (طبع جديد)، النص، ص 228، قم: نشر كتابخانه محقق طباطبائى‏، 1420 ه.ق‏.