پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_یکی از شبهاتی که مخالفین مهدویت، از جمله وهابیون مطرح می‌کنند این است که؛ شیعه، مهدی موهوم خود را چنان در پشت پرده از مقلدین خود قایم کرده که حتی اسم بردن ایشان برای شیعیان را جزء شرک و کفر معرفی می‌کند!

شبهه کننده به احادیثی در این باره استدلال می‌کند از جمله:

صاحب هذا الامر لا يسميه باسمه إلا كافر

امام صادق علیه السلام :هيچ کس به جز کافر نام صاحب الامر را بر زبان نمي‌آورد!

پاسخ:

باید روایات دیگر را بررسی کرد و بعد قضاوت کرد که آیا واقعا هرکس که اسم امام زمان را ببرد کافر است؟

روایات در این باره، چهار طایفه است:

1 . حرمت به زبان آوردن اسم حضرت مطلقاً و بدون هیچ قید و شرطی؛ مثل روایتی که شبهه کننده به آن استدلال کرده بود. [1 ]  

2 . روایاتی که تصریح به حرمت تسمیه به اسم شریف دارند تا زمان ظهور حضرت مهدی. [2 ]

3 . روایاتی که علت را بیان کرده و نهی از ذکر نام شریف آن حضرت را به جهت تقیه و خوف دانسته است. [3]

4 . روایاتی که ائمه اطهار علیهم السلام و یا اصحابشان تصریح به اسم شریف حضرت نمودهاند. [ 4]

آیت الله مکارم شیرازی در کتاب قواعد فقهیه درباره جمع بین این احادیث این چنین می‌فرماید:

تنها راه برای جمع بین این روایات متشتت و متعارض این است که روایات طائفه اول (حرمت مطلقا) و روایات طایفه دوم (حرمت تا ظهور) را که تقریباً متقاربند و نتیجه واحدی دارند، بر روایات طایفه سوم حمل کنیم (حرمت به جهت تقیه و خوف) و روایاتی که دلالت بر تصریح به نام حضرت می‌کنند در جایی است که تقیه‌ و خوف بر جان نباشد، در این صورت است که تصریح به نام بدون اشکال است [5 ]

منابع:

[1 ] اصول کافی،کلینی، ج 1، ص 332
[ 2] بحار الأنوار،علامه مجلسی، ج‏3، ص: 268
[3 ] بحارالانوار، ج 51، ص 31
[4 ] بحار الأنوار، ج‏51، ص: 94
[5 ] خلاصه‌ای از القواعد الفقهية،آیت الله مکارم، ج‏1، ص 494 تا 505