اغلب نوشته های میرزا بهاء چون به دقت و تحقیق بررسی شود، از کلمات سید باب گرفته شده است.

آری سید باب در بیان بطور اجمال یا شرح به همه گفته های میرزا بهاء که در پیرامون طهارت است را تصریح نموده است. سید می گوید: خداوند عالم به جود و فضل خود حکم ماء کاس را (آب قلیل) مثل ماء کثیر فرموده تا آنکه کل در سعه ی فضل و رحمة او باشند و آنچه در بئر بما یقع فیه (حکم آنچه در چاه بیفتد) عمل می نمودند مرتفع فرموده... و اگر در یوم ظهور (ظهور من یظهره الله) حق حکم فرماید به طهارت شیء ( طهارت همه اشیاء) مستعجب ندانسته که قول او مطهر است نه نفس شیء ... بدان که هر فؤادی که حب غیر الله در آن باشد طاهر نیست عندالله و همچنین هر روح و نفس و جسدی که حب دون حروف واحد (19 نفر سید باب و اصحاب) و من یحبهم در او باشد طاهر نیست عندالله ... الخ. [1]

پس از این کلمات مطالبی استفاده می شود:

ماء قلیل را با کثیر از لحاظ طهارت و تطهیر فرق نمی گذارد.

احکام منزوحات بئر را که در کتب فقهیه (وجوبا او ندبا) ذکر شده است، مرتفع ساخته است.

به طهارت تمام اشیاء در زمان ظهور بعد اشاره نموده است.

به نجاست اشخاصی که به سید باب معتقد نیستند، قائل شده است.

و مورد دیگری که بالخصوص در کتاب بیان باب مستقلی برای آن منعقد شده است فضله موش و ابابیل است.

باز در بیان می گوید: فی حکم طهارة ما یخرج من الفارة و عدم فرض التحرز عنه و کذلک الحکم فی الحیوان الذی یطیر باللیل و الذی یسمونه بابابیل، ملخص این باب آنکه آنچه صعب شده بود بر کل مومنین از ما یخرج من الفاره او ما یطیر باللیل او اشیاء ذلک بر این که بأسی نیست... الخ. [2]

پس سید باب هم خدمت بزرگی  به جامعه بشریت انجام داده و فضله موش را که از جهت نجاست آن افراد بشر متأذی و ناراحت بودند، طاهر و پاک دانسته است.

البته حکومت در این موضوعات را به دانشمندان در علوم طبیعی و طب واگذار می کنیم، و چون این قسمت ها از رشته ی ما خارج است، نمی توانیم پیش از نقل قول در این موارد قلم فرسائی کنیم. [3]

پی نوشت:

1- باب ثانی از واحد سادس

2- باب سابع عشر از واحد سادس

3- محاکمه بررسی باب و بهاء جلد 2 صفحه 92 و 93