پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_  از زمان‌هاى دور مسلمانان جهان، روز ولادت پيامبر (صلی الله علیه و آله ) را در هر سال جشن مى‌گرفتند و خطيبان به ذكر مدايح آن حضرت مى‌پرداختند. مبدأ اين نوع جشن‌ها دقيقاً روشن نيست؛ حال سوالی که معاندین می‌پرسند این است که در سال‌روز تولد و درگذشت پیامبر ( صلی الله علیه و آله ) و اولیاء الهی چه دلیلی وجود دارد، که اكنون ما جشن و عزاداری برای آنها انجام دهيم؟

مهر ورزى و تكريم به پيامبر ( صلى الله عليه و آله ) يكى از اصول اسلام است؛ مودت و مهر به پيامبر ( صلى الله عليه و آله ) دستور قرآنى است، و هيچ فردى نمى‌تواند آن را انكار كند، و بزرگداشت ميلاد او تجسم بخشيدن به اين اصل است و ما در اين مورد به ذكر یک آيه بسنده مى‌كنيم:

در آيه‌ای مؤمنان را چنين توصيف مى‌كند: « فالذین آمنوا به و عزروه و نصروه و اتبعوا النور الذی أُنزل معه أُولئک هم المفلحون » [ اعراف 157 ] « آنان كه به پيامبر ( صلى الله عليه و آله ) ايمان آورده و به تكريم او پرداخته و او را يارى مى‌نمايد و از نورى كه همراه وى فرود آمده پیروى مى‌كنند، آنان همان رستگارانند ».

با توجه به اين آيه كه مهر پيامبر ( صلی الله علیه و آله ) و تكريم او را از فرائض مى‌داند، اكنون سوال مى‌شود، آيا گردهمايى مسلمانان در روز تولد پيامبر تحقق بخشيدن به اين آيه هست يا خير؟ به طور مسلم، آرى. و هر فردى كه از اين مجالس ديدن كند، آن را نوعى اظهار مهر و مودّت و تكريم و تعزيز مى‌داند. بنابراين عمل مسلمانان ريشه قرآنى و اصل آسمانى دارد، در اين صورت تبعا بدعت نخواهد بود، بدعت آن كار نوظهورى است كه در قرآن و سنت براى آن اصل و اساسى نباشد.

حضرت مسیح روز نزول مائده سماوی را برای یارانش عید معرفی می‌کند: « ربنا أنزل علينا مائدة من السماء تكون لنا عيدا لأولنا و آخرنا و آیة منک و ارزقنا و أنت خير الرازقين » [ مائده 114 ] « پروردگارا! از آسمان خوانى براى ما فرود آر تا عيدى براى اول و آخر ما و نشانه‌اى از جانب تو باشد و به ما روزى ده كه تو بهترين روزى دهندگانى ».

به راستى اگر روز نزول مائده ( كه نعمتى محدود و زودگذر است ) استحقاق جشن گرفتن آن روز در تمام سال‌ها را دارد، چرا و چگونه ولادت پيامبر ( صلى الله عليه و آله ) يا روز مبعث او ( كه نعمت بزرگ و جاويدان الهى براى بشريت است ) استحقاق چنين جشن و سرورى را نداشته باشد؟

 بنابراين هرگاه مسلمانان در هر روز و شبى و هر ماه و سالى مجلسى تشكيل دهند و در آن، فضائل و مناقب پيامبر ( صلى اللّه عليه و آله ) را يادآور شوند، و آياتى كه در حق او وارد گشته تلاوت كنند، و اشعارى را در مدح او بسرايند در حقيقت فرمان خدا را در زمينه مهرورزى و تكريم و ترفيع وى به اجرا درآورده‌اند، و علّت اين كه تنها روز ولادت را براى اين كار اختصاص مى‌دهند، اين است كه وجود او و تولّد او نعمت بزرگى بود، به همين مناسبت در اين روز به آن كار مى‌پردازند، بدون اين كه جشن در خصوص آن روز را به شرع مقدس نسبت بدهند، بلكه انتخاب آن روى يك نوع گزينش است و ارتباطى به شرع ندارد. [1]

منابع:
[1]. راهنمای حقیقت آیت الله سبحانی، ص 181 - 185