پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله شبهاتی که پیروان وهابیت در مبحث مهدویت به شیعه وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که مردم از حضرت مهدی (علیه السّلام) در زمان غیبت چه بهره‌ای می‌برند؟

پاسخ:

علامه طباطبایی در پاسخ به این پرسش که چگونه می‎توان از امام غایب بهره‌مند شد، می‌فرماید : امام معصوم وظیفه هدایتی خود را به دو گونه اعمال می‌کند.

الف: هدایت به معنای ارائه طریق و نشان دادن راه درست.

ب: هدایت به معنای ایصال ( رساندن ) به مطلوب.

امام برای اجرا و اعمال هدایت نوع اول نیاز به حضور فیزیکی دارد؛ اما برای نوع دوم نیازی به حضور جسمانی و مراوده حضوری با مردم ندارد به تعبیر دیگر، باید دانست که وظیفه امام در بیان صوری معارف و راهنمائی ظاهری مردم خلاصه نمی‌شود؛ بلکه امام همانطور که وظیفه راهنمایی ظاهری مردم را به عهده دارد، همچنان ولایت و رهبری باطنی اعمال را نیز بر عهده دارد و اوست که حیات معنوی مردم را تنظیم می‌کند. بدیهی است که حضور یا غیبت جسمانی امام در انجام وظیفه هدایتی نوع دوم تأثیری ندارد؛ زیرا امام از راه باطن به نفوس و ارواح مردم اشراف و اتصال دارد اگر چه از چشم جسمانی ایشان پنهان است.[1]

پاسخ دیگری که می‌توان به این سؤال داد این است که پیامبر خدا ( صلی الله علیه و آله و سلم ) در پاسخ به این سؤال که آیا شیعیان در زمان غیبت امام زمان ( علیه السّلام )، از وجود او بهره‌مند می‌شوند؟ فرمودند: آری، سوگند به آن که مرا به پیامبری برانگیخت، آنان از وجود او بهرمند می‌شوند و در روزگار غیبتش از نور ولایت او پرتو می‌گیرند، همچنان که مردم از خورشید نهان در پس ابر، بهره‌مند می‌شوند.[2]

اشعۀ معنوی وجود امام ( علیه السّلام ) در حالی که در پشت ابرهای غیبت نهان است، دارای آثار قابل ملاحظه‌ای است که علی‌رغم تعطیلی مسئله تعلیم و تربیت و رهبری مستقیم، حکمت وجودش را آشکار می‌سازد. در این جا به بیان برخی از این آثار می‌پردازیم:

الف: « حفظ آیین الهی ».
با گذشت زمان و آمیختن سلیقه‌ها و افکار شخصی به مسائل مذهبی و گرایش‌های مختلف به مکتب‌های انحرافی و دراز شدن دست مفسده جویان به سوی مفاهیم آسمانی، اصالت پاره‌‎ای از این قوانین از دست می‌رود و دست خوش تغییرات زیان بخشی می‌گردد. با این حال آیا ضروری نیست که در میان جمع مسلمانان کسی باشد که مفاهیم فناناپذیر تعالیم اسلامی را به شکل اصلیش حفظ و برای آیندگان نگه‌داری کند؟
بنابراین سینۀ امام و روح بلند او، صندوقچۀ حفظ اسناد آیین الهی است که همۀ اصالت‌های نخستین و ویژگی‌های آسمانی این تعلیمات را در خود نگاه‌داری می‌کند، تا دلایل الهی و نشانه‌های روشن پرودگار باطل نگردد و به خاموشی نگراید.

ب: « تربیت منتظران آگاه ».
بر خلاف آنچه بعضی می‌پندارند، رابطۀ امام در زمان غیبت به کلی از مردم بریده نیست، بلکه آن‌ گونه که از روایات اسلامی بر می‌آید، شمار اندکی از آماده‌ترین افراد که سری پرشور از عشق خدا و دلی پر ایمان و اخلاصی فوق‌العاده برای تحقق بخشیدن به آرمان اصلاح جهان دارند با حضرتش در ارتباطند.
آنان کسانی هستند که آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ چنان بر بال دانش و تقوا قرار گرفته و بالا رفته‌اند که همچون مسافران هواپیما‌های دور پرواز، بر فراز ابرها قرار می‌گیرند، آن جا که هیچ‌گاه حجاب و مانعی بر سر راه تابش جهان‌بخش آفتاب نیست، در حالی که دیگران در زیر ابرها و در تاریکی و نور ضعیف به سر می‌برند.

ج: « نفوذ روحانی ».
وجود مبارک امام ( علیه السّلام ) در پشت ابرهای غیبت نیز، این اثر را دارد که از طریق شعاع نیرومند و پردامنۀ « نفوذ شخصیت » خود، دل‌های آماده را در نزدیک و دور تحت تأثیر جذبۀ مخصوص قرار داده، به تربیت و تکامل آنها پرداخته و از آنان انسان‌هایی کامل‌تر بسازد.[3]

نتیجه اینکه مردم از امام غایب نیز بهره‌ها برده و استفاده‌های فراوانی او او می‌نمایند.

منابع:

[1]. شیعه در اسلام، ص 152.
[2]. بحارالأنوار: 52 / 93 / 8.
[3]. کتاب راهنمای حقیقت آیت الله شیخ جعفر سبحانی، ص 473 ـ 479.