پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله شبهاتی که پیروان وهابیت در مبحث امامت به شیعه وارد می‌کنند این است که می‌گویند: دلیل مصون بودن امامان شیعه از خطا و اشتباه چیست؟

پاسخ:

عصمت یا همان مصون بودن از خطا و اشتباه، به هر معنایی که تفسیر کنیم، جزء ذات پاک اقدس الهیست که به خاطر حکمت، خود از کارهای ناشایست مبرّا می‌باشد؛ و این مطلب اختصاص به عصمت ندارد، بلکه دیگر صفات مانند علم و قدرت و حیات نیز از همین قبیل می‌باشد.

فلذا خداوند متعال بنابر مصلحت، گروهی از بندگان خود را که معلمان بشر و هدایتگران انسان‌ها هستند، به نیرویی مجهز می‌کند که در عین قدرت بر گناه، از آن بپرهیزند و از خطا و اشتباه مصون بمانند، که ممکن است این نیرو در وجود آنها، یا خارج از آن باشد مثلا فرشته‌ای آنان را از لغزش باز دارد.

بنابراین عصمت، در عین اختصاص به خداوند متعال مانع از آن نیست که پیامبران و امامان پیراسته از خطا و اشتباه باشند. همان‌طور که همۀ مسلمانان جهان، پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) را مصون از خطا و اشتباه می‌دانند و ادلّۀ عصمت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در کتابهای کلامی متکلمان اسلامی، اعم از امامیه و اشاعره و معتزله بیان شده است.  امّا عصمت امامان دوازده‌گانه از طریق نقل قطعی است.

الف: امامان به حکم حدیث ثقلین، عدل و همتای قرآنند و لازمۀ همتایی، همگونی و همسانی است، از آنجا که قرآن، سخن حق است و سر سوزنی از واقع و درستی، منحرف نمی‌شود، همتای آن نیز باید چنین باشد، زیرا در غیر این صورت همتای قرآن نخواهند بود.

به دیگر سخن، از آنجا که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) را تا روز رستاخیز وسیلۀ هدایت معرفی می‌کند، تا زمانی که هر دو در کنار حوض کوثر به وی برسند، باید هر دو از خلاف و اشتباه مصون باشند، زیرا امکان ندارد افرادی که وسیلۀ هدایت بشر تا روز رستاخیز هستند، خطا و اشتباهی مرتکب شوند.

ب : آیۀ تطهیر [ 33/احزاب]که درباره اهل‌بیت (علیهم السلام) سخن می‌گوید، یادآور می‌شود که ارادۀ تکوینی و قطعی خداوند متعال بر این تعلق گرفته است که آنان را از هر نوع پلیدی پاک گرداند.

اراده تطهیر و پاک گردانیدن اهل‌بیت (علیه السّلام) به دو معنا می‌تواند تفسیر شود:

الف : اراده تشریعی و قانونی
ب : اراده تکوینی

اراده به معنای نخست اختصاص به اهل‌بیت ( علیهم السّلام ) ندارد بلکه متعلق به همه انسان‌هاست، زیرا در مقام، تشریع خدا می‌خواهد همه انسان‌ها به راه راست بروند و از آن منحرف نشوند، در حالی که در این آیه، خطاب خاصی در مورد اهل‌بیت وارد شده و فرموده است : « انّما یرید الله لیذهب عنکم الرّجس أهل بیت و یطهّرکم تطهیرا ». طبعا این اراده، اراده ویژه‌ای است، زیرا در غیر این صورت اراده گسترده خواهد بود که بر همگان تعلق گرفته است.[1]

منابع:

[1]. کتاب راهنمای حیقت آیت الله شیخ جعفر سبحانی، ص 364 ـ 365.