فرد منتظر ظهور، باید شرایط موجود و شرایط دوران وعده داده شده را بشناسد و به تحقق وعده خداوند در مورد آینده جهان ایمان و اعتقاد داشته باشد و به حرکت و تلاش در راه زمینه‌سازى یا محقق کردن مقدمات جامعه مهدوی ادامه دهد. چنین فردی که تمام وظایف دوران غیبتش را انجام دهد، به جایگاهی می‌رسد که اگر در دوران ظهور در قبر باشد، به سراغش می‌آیند و از او می‌خواهند در جمع یاران امام زمان (عج) قرار بگیرد.

انتظار ظهور امام زمان (عج)، آرزوهای غیرممکن و دور از دسترس را ممکن می‌کند. از مردمان این عصر چه کسی فکر می‌کرد بتواند با پیامبر (ص) و در رکاب ایشان علیه دشمنان پیکار و جهاد کرد؟! اگرچه به طور واقعی نمی‌توان زمان را به عقب برگرداند، اما ثواب شمشیر زدن همراه پیامبر (ص) با انتظار فرج امام زمان (عج) ممکن است.

با ظهور حضرت حجت (عج) طبق وعده الهی، مستضعفان، حاکمیت و حکومت را بر دست خواهند گرفت و حاکم مستضعفان، امامی خواهد بود که به امر الهی قرن‌ها در پرده غیبت و منتظر اجرای احکام و اوامر الهی برای تحقق حکومت مستضعفان است.

در روایات و متون دینی، به انتظار مطلق و امید گشایش، سفارش شده است؛ این اهتمام اسلام به معناى عام انتظار و امید به آینده، تا حدی است که امید به رسیدن به گشایش از سوى خداوند را در زمره برترین اعمال برشمرده و یأس و ناامیدى از رحمت خداوند را از جمله گناهان کبیره، به شمار آورده است.

خداوند متعال از ابتدای خلقت آسمان‌‌ها و زمین، کرات و ستارگان و موجودات و مخلوقات، به دنبال هدف مشخصی است که بر طبق آن، عالم تکوین را به سمت هدف اساسى هدایت کند؛ نقطه‌اى که اوج تکامل بشریت و مخلوقات است؛ فهم این مطلب، موجب ایجاد امید و نشاط در دل منتظران و امیدواران به ظهور می‌شود.

جهان کنونی که پر شده است از خودکشی‌ها، ظلم‌های وحشتناک، منزوی شدن انسان‌ها و بی‌هدف شدن انسانها، نیازمند تقویت امید است. تقویت امید در گرو باور به آموزه‌های الهی، همچون انتظار ظهور منجی آخرالزمان که وعده داده شده همه ادیان الهی است.