پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اعتقاد به وجود امام زمان (عجل‌الله‌‌فرجه‌) و انتظار فرج آن حضرت، مخصوصاً با اين ويژگی كه خداوند متعال آن حضرت را برای از بين بردن ظلم‌ها و ستم‌ها و تشكيل حكومت عدل واحد در جهان ذخيره كرده است، می‌تواند نتايج و آثار درخشانی در زندگی انسان داشته باشد. شيعه‌ای كه عقيده دارد روزی فرا می‌‌رسد كه امام زمان (عجل‌الله‌‌فرجه‌) قيام می‌‌كند و در پرتو ظهور حضرت، دنيا پر از عدل و داد می‌گردد، خود را منتظر ظهور آن گرامی می‌گرداند و با اين اعتقاد راستين، نسبت به ظلم‌ها و ستم‌ها بی‌تفاوت نخواهد بود.

این فرد منتظر، از افتادن در منجلاب گناه، معصيّت و ناپاكی رنج می‌برد و با امید به ظهور آن حضرت، نه تنها خود را از انحراف و گناه برحذر می‌دارد، بلكه تا سرحدّ توان برای دفع ظلم و ستم و از بين بردن ناپاكی‌ها، فسادها و انحراف‌ها، تلاش و مبارزه می‌كند و پشتوانه اين تلاش‌ها و فداكاری‌ها، اميد به ظهور حكومت امام زمان (عجل‌الله‌‌فرجه‌) و قيام آن مصلح بزرگ است. زیرا در صورت عدم اعتقاد به این امر مهم، خود را برای مدت طولانی از یکی از نعمت‌های اساسی محروم ساخته‌ است.

علامه مجلسی در بحارالانوار روایتی را از امام صادق (علیه‌السلام) بیان کرده است که خود شاهد بر این مطلب است. امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «هنگامی‌که خداوند متعال به حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) وحی کرد که پسری به او عطا می‌فرماید. وقتی این خبر را برای همسرش ساره بیان کرد؛ ساره با حال تعجب و انکار گفت: چگونه از من فرزند متولد می‌شود، با وجود آن‌که من پیر شده‌ام و زمان بارداری من گذشته است؟!
خدای عزوجل به ابراهیم (علیه‌السلام) وحی فرمود: به همین زودی از ساره فرزندی برای تو متولد خواهد شد، ولی به جهت این‌که وحی ما را از روی تعجب رد کرد، فرزندان او چهارصد سال به دست دشمنان، گرفتار و معذّب خواهد شد و این همان زمانی بود که بنی اسرائیل گرفتار فرعونیان شدند. وقتی گرفتاری آنان در میان فرعونیان طول کشید، به زاری در آمدند و چهل روز گریه کردند و با توجه به خدا، طلب فرج کردند؛ لذا خداوند متعال به موسی و هارون وحی فرستاد که آنها را از عذاب فرعونیان خلاص خواهد فرمود؛ با وجود آنکه هنوز یکصد و هفتاد سال از آن چهارصد سال باقی مانده بود.
آنگاه امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: شما هم اگر این چنین رفتار می‌کردید، (یعنی همه بالاتفاق، با گریه و زاری، فرج ما را از خداوند طلب می‌کردید) البته که خدای متعال، فرج ما را ظاهر می‌فرمود؛ اما چون شما مانند آنها رفتار نکردید، این امر به نهایت خود که باید، خواهد رسید.»[1]

در نتیجه باید گفت که امید به آینده‌ای روشن که سهم بزرگی در حرکت‌ها، کوشش‌ها و تلاش‌های فردی و اجتماعی مردم دارد، یکی از آثار آن شمرده می‌شود و چه بسا یکی از جهات تأکید و توصیه انتظار در لسان عترت طاهرین (علیهم‌السلام)، لحاظ همین فایده بوده است. بنابراین امید است که به برکت دعا کردن و تضرع مؤمنان در درخواست تعجیل در فرج و ظهور امام زمان (عجل‌الله‌‌فرجه‌)، این امر عظیم و امید مستضعفین عالم، زودتر واقع گردد و خداوند باقیمانده غیبت حضرت را ببخشاید و فرج حاصل شود.

پی‌نوشت:
1. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج4، ص18 و ج52، ص131.

محسن زمانی