موعود باوری و اعتقاد به منجی برای بشریت، در همه ادیان مطرح بوده و عقیده مشترک همه آنها به شمار می‌آید؛ و هر دین و مکتبی به تناسب فرهنگ دینی و ملی خود از موعود آخرین شناخت داشته و از او یاد می‌کند.آنچه از تاریخ امتها استفاده می‌شود، این است که مسأله عقیده به ظهور یک منجی، به اندازه‌ای اصیل و ریشه دار است که در قلوب و اعماق دل، همه بشریت ریشه دوانده است.

پیروان همبوشی می‌گویند: اگر شیعیان این روایت وصیت را تضعیف کنند در آن صورت اثبات کرده‌اند که نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هیچ وصیتی نکرده است و این یعنی آن حضرت این‌چنین وصیت تکلیف شرعی مهمی را انجام نداده است، زیرا روایتی غیر از «حدیث وصیت» مبنی بر وصیت کردن نبی‌اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) موجود نیست!

شیخ مفید (رحمة الله عليه) می‌نویسد: «بعد از دولت قائم آل محمد (عليه‌السلام) برای هيچ کسي دولتی نخواهد بود. مگر این‌که روایتی آمده است مبنی بر قيام فرزند وی که آن هم اگر خدا بخواهد؛ ولی تا بحال بطور قطعی ثابت نشده است! اما بيشتر روایات اهل‌بيت (علیهم‌السلام) دلالت بر این دارد که مهدی (عليه‌السلام) این امت را ترک نخواهد کرد جز این‌که چهل روز به قيامت باقی مانده باشد که این ایام هم ایام هرج و سردرگميست.»

اسم او «ابوجعفر محمد بن علی» معروف به «ابن ابی العزاقری» و «ابن ابی العزاقیر» بود. ازجمله کسانی بود که به مخالفت با حسین بن روح -نائب سوم- برخاست و از راه حسد دست به تأسیس مذهب جدیدی زد و پیروانش را «عزاقریه» می‌گویند. او از مردم روستای «شلمغان» از حومه واسط و یکی از قُرّاء قرآن مجید در آنجا بود.

نظام سلطه جهانی و جبهه‌ی استکبار برای استمرار بخشیدن به نفوذ و تسلّط و حفظ منافع نامشروع خود، با دقت فراوان، امکانات و نقاط قوت جهان اسلام را زیر نظر دارد تا آن‌ها را به‌دقت شناسایی کرده و نابود سازد. یکی از این نقاط قوت، اندیشه رهایی بخشِ «مهدی باوری» است که در خط‌ مشی مبارزاتی امت مسلمان از جایگاه استراتژیکی برخوردار است.

در طی قرون متمادی، از صدر اسلام تاکنون افراد متعددی ادعای مهدویت یا نیابت خاصه و درجه معیّنة از طرف خداوند متعال یا اولیاء الله نموده‌اند و این روند تاکنون نیز ادامه داشته و از قرار معلوم ادامه‌دار خواهد بود! فلذا بصرف ادعای یک شخص و شیرینی القابی که به خود می‌بندد نمی‌توان پی به صداقت وی برده و او را تصدیق کرد.